Torenhoge inflatie drijft Zimbabwe tot op de rand van de hongersnood

Met een inflatie van 256,9 procent kan Dambudzo Chauruka (49) het zich niet meer veroorloven om brood te kopen. Nochtans heeft hij een baan als ambtenaar.

Als vader van zes schoolgaande kinderen in Zimbabwe verdient Chauruka maandelijks 126.000 Zimbabwaanse dollar, het equivalent van 156 euro.

Brood kost nu 1,3 euro in Zimbabwe, een stijging van bijna 0,90 cent in vergelijking met vijf jaar geleden toen voormalig Zimbabwaans president Robert Mugabe de macht verloor na een militaire staatsgreep.

Niet alleen brood, ook de prijs van een kilogram rundvlees is gestegen tot bijna 9 euro, terwijl vijf kilogram kippenbouten nu 21.000 Zimbabwaanse dollar kosten, ongeveer 22 euro.

“Dagelijks brood kan ik niet meer betalen. Dan blijft er onvoldoende geld over om de huur te betalen en andere boodschappen voor mijn gezin te doen”, zegt Chauruka.

Inflatie 

In mei 2022 berekende de Consumentenraad van Zimbabwe dat een gezin van vijf personen 120.000 Zimbabwaanse dollar per maand in lokale valuta nodig heeft om te overleven. Maar met de almaar stijgende inflatie, is dat bedrag ondertussen ver achterhaald.

Naast de inflatie, schommelt ook de brandstofprijs in Zimbabwe, een bepalende factor in de prijsstelling van basisgoederen en -diensten in het land.

Van 1,77 euro per liter onlangs, staat de prijs voor benzine nu weer op ongeveer 1,60 euro, terwijl de prijs aan de pomp voor de uitbraak van de oorlog in Oekraïne, nog ongeveer op 1,40 euro stond.  

De inflatie in Zimbabwe schoot in mei omhoog van 96 procent naar 132 procent, terwijl de voedselinflatie alleen al een stijging kende van 104 procent naar 155 procent. Waar de maandelijkse inflatie in het land in april nog op 15,5 procent stond, was dat in mei al gestegen naar 21 procent.

Het gevolg is dat veel onderbetaalde Zimbabwanen zoals Chauruka de honger nabij zijn, niettegenstaande ze wel een baan hebben. 

Afhankelijkheid van graanimport

De torenhoge inflatie brengt armoede in zowel de dorpen als in de steden. Chauruka en zijn familie wonen in Kuwadzana, een dichtbevolkte voorstad van Harare, de hoofdstad van Zimbabwe.

De Russisch-Oekraiense oorlog heeft ook hen zwaar getroffen. Net als veel andere ontwikkelingslanden is Zimbabwe immers afhankelijk van de voedselimporten uit deze oorlogvoerende naties. 

Volgens de Grain Millers Association of Zimbabwe (GMAZ), zijn de prijzen voor tarwe sinds het begin van de oorlog van 475 Amerikaanse dollar naar 675 dollar per ton gestegen. Dit heeft ertoe geleid dat brood voor velen plotseling een luxeproduct is geworden. 

Blokkade Zwarte Zee

De deal die vorige maand werd ondertekend tussen Rusland en Oekraïne, en die het vertrek van Oekraïense graanschepen vanuit de havens in de Zwarte Zee terug mogelijk maakte, heeft opnieuw een beetje hoop gebracht. 

VN-secretaris-generaal Antonio Guterres en de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, van nabij betrokken tijdens de onderhandelingen, zegden dat de overeenkomst kan helpen om een wereldwijde voedselcrisis af te wenden.  

Rusland en Oekraïne zijn immers de grootste importeurs van voedsel, vooral graan, aan ontwikkelingslanden. Een de-facto-blokkade van de Zwarte Zee met geblokkeerde graanexporten als gevolg, hakten er in deze landen dan ook bijzonder hard in. 

Water, land en slimme mensen

De heropstart van de graanexporten is een lichtpuntje, maar de aanhoudende oorlog tussen Rusland en Oekraïne blijft zorgen baren voor de landen die afhankelijk zijn van deze graanschuur. 

Menghestab Haile, de directeur van het Wereldvoedselprogramma in Afrika, dringt er daarom al van in mei op aan dat landen zoals Zimbabwe hun eigen voedselproductie opdrijven. 

“De zuidelijk Afrikaanse regio heeft water, land en slimme mensen. We moeten dus in staat zijn om voedsel te produceren in deze landen. Laten we diversifiëren en zelf in ons levensonderhoud gaan voorzien”, sprak Haile.