Klimaat doet vissen sneller migreren dan de afspraken kunnen volgen

De studie onderzoekt de gevolgen van de migratie van visbestanden voor zeventig landen over de hele wereld. Ut de geschiedenis is gebleken dat bij veranderingen op het vlak van vispopulaties en visserij vaak conflicten ontstaan tussen landen.

“De meeste mensen beseffen waarschijnlijk niet dat het recht om bepaalde vissoorten te vangen vaak geregeld is door nationale en internationale beheersinstellingen”, zegt Malin Pinsky, hoogleraar Ecologie en Natuurlijke Rijkdommen aan de Rutgers Universiteit en hoofdauteur van de studie in Science. “Die instellingen hebben de regels opgesteld op basis van de bestaande leefgebieden van soorten, in de veronderstelling dat daar weinig aan verandert. Wel: dat verandert nu wel, om dat de klimaatverandering de temperatuur van de oceanen doet stijgen.”

Makreel-oorlog

In een recente studie toonde Pinsky samen met collega’s aan dat veel commercieel interessante soorten hun leefgebied honderden kilometers noordwaarts kunnen verschuiven op zoek naar kouder water. Die beweging is al ingezet, en de gevolgen ervan voor de vissector zijn enorm.

“Het leefgebied van bot voor de Amerikaanse kust bijvoorbeeld is 400 kilometer naar het noorden opgeschoven”, zegt Pinsky. “De federale regels hebben een groot deel van de vangst toegewezen aan vissers in North Carolina, maar die moeten nu honderden extra kilometers afleggen om de vissen te vangen.”

De wetenschappers verwijzen ook naar de ‘makreeloorlog’ tussen IJsland en de EU. Europese vissers mogen van de EU een bepaalde hoeveelheid makreel bevissen, maar sinds 2007 is die makreel steeds noordelijker gaan leven, in de koudere wateren rond IJsland. Daarop begonnen lokale vissers de soort te vangen, maar IJsland is geen EU-lidstaat en werd het niet eens met de Unie over duurzame vangstquota. Het dispuut is nog steeds niet opgelost.

Conflicten vermijden

De migratie van de vissoorten is onvermijdelijk, zeggen de onderzoekers, maar de conflicten zijn dat niet. Beheersinstellingen zouden rekening moeten houden met de migratie, erover moeten onderhandelen met hun buren en indien mogelijk de uitwisseling van vangstvergunningen mogelijk maken.

“We hebben nood aan internationale akkoorden die een gemeenschappelijk beheer mogelijk maken van de populaties naarmate die zich verplaatsen”, zegt Pinsky. “We hebben een kans om die conflicten te vermijden die internationale spanningen met zich meebrengen, onze voedselvoorziening in gevaar brengen, winstmarges doen krimpen en de tewerkstelling bedreigen. Een visconflict en overbevissing vermijden creëert uiteindelijk meer vis, meer voedsel en meer werk voor iedereen.”