Zeewier geheim wapen tegen stikstofvervuiling in kustgebieden

Kelp is een bruine zee-alg, een veelgebruikt zeewier dat aan populariteit wint in de voedings- en welzijnsindustrie. Het is namelijk een belangrijke bron van jodium en andere belangrijke voedingsstoffen.

De zeewiersoort, die zo groot wordt dat het gigantische onderwaterbossen kan vormen, staat ook bekend om zijn vermogen om grote hoeveelheden CO2 op te slaan. Nu hebben wetenschappers ontdekt dat kelp mogelijk nog beter geschikt is in het bestrijden van stikstofvervuiling.

Niet verzadigbaar

Onderzoekers van de Universiteit van Alaska Fairbanks stelden vast dat de waterfilterende eigenschappen van gekweekte kelp het stikstofgehalte van de zee in kustgebieden kunnen helpen verminderen

Op twee algenkwekerijen in Alaska werden de koolstof- en stikstofniveaus van het zeewier constant gemonitord, gedurende het groeiseizoen. Daaruit bleek dat sommige zeewiersoorten beter zijn dan andere in het verwijderen van stikstof uit het omringende water.

“Sommige zeewieren zijn letterlijk als sponzen, ze zuigen en zuigen, en verzadigen nooit”, aldus Schery Umanzor, de hoofdauteur van de studie.

Biodiversiteitsverlies

“Hoewel kelp vooral bekend staat vanwege het opnamepotentieel voor CO2, is de zeewiersoort, eigenlijk veel beter in het verminderen van overmatige hoeveelheden stikstof”, zegt Umanzor, die spreekt over een “zeer onderbelichte eigenschap”.

Stikstofverontreiniging wordt in kustgebieden veroorzaakt door de afvoer van stedelijk afvalwater, mestafvoer van de landbouw en het lozen van vuilnis door de visserij. Aangezien het leidt tot toxische algenbloei en het zuurstofniveau van het zeewater erdoor vermindert, is het een bedreiging voor de mariene biodiversiteit.

De onderzoekers benadrukken dat kelp die in vervuild water wordt gekweekt, niet als voedsel mag worden gebruikt. Maar het kan nog steeds een veelbelovend hulpmiddel zijn om dergelijke gebieden schoon te maken.