Cubaanse beslissing om ggo-gewassen toe te laten leidt tot controverse

Wet 4/2020, afgekondigd op 23 juli, voorziet in de oprichting van een nationale commissie die beslissingen moet nemen over ggo's, zegt Antonio Casanova Guilarte, directeur milieubeheer van het ministerie van Wetenschap, Technologie en Milieu (CITMA).

In de commissie zijn behalve het CITMA ook de ministeries van Volksgezondheid en Landbouw vertegenwoordigd. De nieuwe entiteit krijgt de bevoegdheid over alle activiteiten in de landbouwsector waarbij ggo's betrokken zijn.Tot de gewassen die in aanmerking komen behoren maïs en sojabonen.

Geen duurzame landbouw

Armando Rodríguez Batista, viceminister van Wetenschap, ziet ggo-gewassen als “een alternatief om de productiviteit op te voeren, dat verenigbaar is met duurzame landbouw en voedselsoevereiniteit, en dat gebaseerd is op binnenlands onderzoek”.

Voor Silvia Ribeiro van ETC Group “is het helemaal geen beslissing die verenigbaar is met duurzame landbouw en sociale, economische en ecologische ontwikkeling, noch in Cuba, noch in enig ander deel van de wereld.”

ETC Group volgt de impact van opkomende technologieën en bedrijfsstrategieën op de biodiversiteit, landbouw en mensenrechten in verschillende delen van de wereld.

Resistent

Tien jaar geleden begon Cuba met de beperkte teelt van ggo-maïs voor onderzoeksdoeleinden. “Van die Bt-gewassen werd gezegd dat ze minder pesticiden gebruikten”, zegt Ribeiro, maar ondertussen “is bewezen dat de ziektes in veel gevallen resistent zijn geworden.”

Ribeiro is coauteur van het boek Transgénicos en Cuba. ¿Qué se gana? ¿Qué se pierde? (Transgene gewassen in Cuba. Wat krijg je? Wat verlies je?), dat in 2009 is gepubliceerd.

Crisis

De regering heeft de beslissing genomen op een moeilijk moment voor de Cubaanse economie. Ze slaagt er zeer moeilijk in basisvoedingsmiddelen geleverd te krijgen, een crisis die nog wordt verergerd door de coronapandemie.

Mediaberichten geven aan dat het land meer dan 500 miljoen dollar uitgeeft aan de invoer van grondstoffen voor diervoeder; voor maïs alleen al gaat het om meer dan 200 miljoen dollar.

Viceminister Rodríguez Batista wijst erop dat de ggo’s “in Cuba gemaakt zijn” en dat de eigen productie van zaden deze teelt “volledig consistent maakt met duurzame ontwikkeling.”

Zonder glyfosaat

Volgens Alcides Carrazana, onderzoeker in de buurt van de stad Bayamo, is er geen “goed of slecht ggo”.

“Transgene teelt, chemische teelt, mechanisatie en uitbreiding van een teelt vormen de antithese van voedselsoevereiniteit, duurzaamheid en duurzame ontwikkeling op middellange termijn.”

Op de website OnCuba News vraagt de Cubaanse econoom Juan Triana zich af of het op het eiland mogelijk zou zijn om “het technologische model te veranderen dat gepaard gaat met de teelt van genetisch gemodificeerde organismen op wereldschaal” en “tot zaden te komen die geen massaal gebruik van glyfosaat of glufosinaat-ammonium vereisen.”

3 hectare aangeplant

Het onderzoek naar ggo’s in Cuba begon in de jaren tachtig, onder impuls van het Centrum voor Genetische Engineering en Biotechnologie (CIGB). In december 2008 werd drie hectare FR-Bt1-maïs aangeplant in de Caonao-vallei, in de centrale provincie Santi Spíritus.

Vanaf dat moment ontstonden debatten over de relevantie van het al dan niet gebruiken van ggo-gewassen als alternatief om de Cubaanse landbouwproductiviteit te verhogen.

De behoefte om de landbouw productiever te maken, nam toe als gevolg van de beperkingen door het Amerikaanse handelsembargo tegen Cuba.

Hogere productiviteit

Volgens viceminister Rodríguez Batista bestaat “een van de fundamentele principes van dit beleid erin het ordelijke en gecontroleerde gebruik van ggo’s op te nemen in landbouwontwikkelingsprogramma's, als een alternatief om de productiviteit te verhogen.”

Volgens Ribeiro leveren transgene gewassen “gemiddeld minder op dan bestaande hybride gewassen. Ze gebruiken ook veel meer pesticiden, die bovendien van petroleum zijn afgeleid en duur zijn in Cuba.”

Bron: SciDev.net