Peruanen kampen met gebrekkig watermanagement

In een nieuw waterbeleidsplan zouden de gevolgen van de klimaatverandering en sociale conflicten over water meegenomen moeten worden.

Het Nationaal Wateragentschap werkte het afgelopen jaar aan een conceptplan dat in maart gepresenteerd had moeten worden door president Ollanta Humala. Het plan is echter nog niet langs het Congres gepasseerd, ondanks het belang dat Humala hecht aan schoon water als basisrecht.

"De informatie die we hebben over de stroomgebieden in de hooglanden en het Amazone-regenwoud, is erg algemeen. We hebben data met een erg hoge foutmarge", zegt Humberto Cruz, ingenieur bij de ANA.

Als gevolg van die foutmarge kunnen schattingen 20 procent te hoog of te laag uitvallen. Dat betekent dat watersituatie in het land niet goed wordt weergegeven en dat beslissingen over verdeling van water op grond van verkeerde data worden genomen.

Migratie

Peru heeft geen betrouwbare informatie over de hoeveelheid water in 119 van de 159 rivierbekkens in de hooglanden van de Andes en de Amazone-jungle. Dit water wordt gebruikt door gezinnen en andere activiteiten, zoals mijnbouw en landbouw.

De 119 rivierbekkens waarover geen adequate informatie beschikbaar is, representeren 75 procent van de rivierbassins in het land en meer dan 95 procent van het watervolume dat beschikbaar is voor de Peruaanse bevolking. Ze liggen hoofdzakelijk in gebieden waar sociale conflicten zijn uitgebroken over water.

Milieu-ingenieur Pavel Aquino zegt dat de waterproblemen de migratie vanaf het platteland naar de stad in de hand gewerkt hebben, waardoor de vraag naar water in de steden langs de kust is gegroeid.

"Het water in Peru is oneerlijk verdeeld", zegt Ismael Muñoz, een econoom aan de Pauselijke Katholieke Universiteit in een academische publicatie. "Het gevolg is dat hoewel bijna 70 procent van de bevolking aan de Pacifische kust woont, deze mensen het moeten doen met slechts 1,8 procent van het water. Dit komt door de manier waarop de natuur het water verdeeld heeft."

Muñoz wijst er ook op dat de landbouw het meeste water verbruikt, tot 80 procent. Wat investeringen in watervoorraden betreft, geeft de overheid prioriteit aan de kussteden omdat die slechter af zijn dan de hooglanden en de jungle.

Infrastructuur

De onbetrouwbare data vormen echter een groot probleem, zegt Aquino. Als de schatting van de watervoorraad in de rivierbassins te hoog is, wordt er te weinig geïnvesteerd in infrastructuur voor watervoorziening, zoals dammen, reservoirs, leidingen of irrigatie. En als de watervoorraad te laag wordt ingeschat, gebeurt het omgekeerde: er wordt dan meer geïnvesteerd dan strikt noodzakelijk is.

Peru heeft alleen betrouwbare gegevens over de belangrijkste rivieren langs de kust. Over de rivieren in het Amazonegebied en de Andes, is over de afgelopen tien jaar onregelmatig informatie verzameld, zeggen de ANA-ingenieurs.

Het land heeft 1.832 meteorologische en hydrologische meetstations om de rivieren te monitoren. Daarvan werkten er in maart 864, zegt de Nationale Meteorologische en Hydrologische Dienst (Senamhi). Van deze 864 stations meten er slechts 142 de waterstroom.

De ANA-deskundigen zeggen dat er minstens tien jaar lang met regelmaat gemeten moet worden, op voldoende punten, om bruikbare data te verkrijgen.

Het huidige concept van het nationale waterplan bevat een analyse van de kwaliteit en kwantiteit van het beschikbare water, gebaseerd op onregelmatige data. Josefa Rojas, hoofd Klimaatprojecten bij het ministerie van Milieu, noemt de voorbereidende analyse een "stap vooruit." Hij zegt te wachten op de rest van de informatie.

Het ministerie geeft prioriteit aan het verzamelen van data over dertig hooggelegen bassins die te maken hebben met versneld smeltende gletsjers, die de rivieren voeden.