Zeewieren blijken kampioen CO2-opslag

Een internationaal team wetenschappers, onder leiding van het Noorse Instituut voor Marien Onderzoek en de Universiteit van West-Australië, boog zich over de zogeheten 'zeewierwouden’ of onderwaterbossen. Dat zijn ecosystemen van grote bruine wieren zoals kelp en zee-eik die snel groeien en CO2 op heel efficiënte wijze opslaan in hun biomassa.

Een deel daarvan verdwijnt zelfs naar grote diepte. Volgens de onderzoekers blijft 4 tot 44 miljoen ton van de koolstof daar soms een eeuw lang opgeslagen.

De ontdekking, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience, opent nieuwe perspectieven voor de strijd tegen de klimaatverandering, als we ten minste de zeewierwouden kunnen behouden en herstellen.

De route van zeewier

Het onderzoeksteam gebruikte geavanceerde oceaanmodellen om de route van zeewierkoolstof te volgen, van de kust tot de diepe oceaan. “Uit ons onderzoek blijkt ook de grote capaciteit van de zeewierwouden van Australië, de VS, Nieuw-Zeeland, Indonesië en Chili om CO2 te verwijderen uit de atmosfeer”, zegt Karen Filbee-Dexter van het Noorse Instituut voor Marien Onderzoek.

Kustzones in de oceaan vangen veel CO2 op en verdienen dus de volle aandacht bij maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan, legt ze uit. Tot nog toe is er echter onvoldoende aandacht voor de rol die zeewierwouden spelen in het mechanisme van ‘blauwe’ koolstof, de CO2 die voor lange tijd wordt opgeslagen in de oceaan en in kustecosystemen.

“Aantasting van de zeewierwouden leidt ertoe dat deze opname van koolstof stopt”, zegt mede-auteur Jack Middelburg van de Universiteit Utrecht.

Beschermen

Het onderzoek onderstreept daarom de dringende noodzaak om meer vaart te maken met het beschermen, beheren en herstellen van de zeewierwouden.

Momenteel gaan die snel achteruit als gevolg van diverse menselijke oorzaken, zoals opwarming van de oceaan, mariene hittegolven, vervuiling door nutriënten en overbevissing, weet Middelburg. “Wij hebben vooral gekeken naar natuurlijke wierecosystemen, maar ook zeewierkweek op zee kan ook een grote rol spelen in de verwijdering van CO2.”