Waarom China en India zich tot de tanden bewapenen

Beide landen raakten in 1962 in oorlog over de Himalaya-grens en strijden al jaren om de militaire heerschappij in Azië. De landen staan nu voor het eerst in de top 3 van landen die het meest uitgeven aan defensie. De  Verenigde Staten staan op de eerste plaats.

Het eerder deze week verschenen rapport van het Stockholm International Peace Research Institute (Sipri) stelt dat de landen in de top 5 samen goed zijn voor 62 procent van de wereldwijde defensie-uitgaven. In de top 5 staan naast de VS, China en India ook Rusland en Saoedi-Arabië.

Rivaliteit

China gaf 261 miljard dollar uit aan defensie in 2019, een stijging van 5,1 procent ten opzichte van 2018. In India was sprake van een groei van 6,8 procent tot 71,1 miljard dollar. Wereldwijd stegen de uitgaven tot 1900 miljard dollar, een groei van 3,6 procent ten opzichte van 2018.

Natalie Goldring, verbonden aan de Edmund A. Walsh School of Foreign Service van de Georgetown University in de VS, zegt dat de militaire uitgaven van China en India wijzen op de rivaliteit tussen de landen als het gaat om de macht in de regio, en hun individuele behoefte om wereldwijd een rol te spelen. Beide landen hadden ook in 2017 nog te maken met een grensconflict.

Aziatische grootmachten

Siemon Wezeman, onderzoeker bij het Sipri, noemt “de perceptie of zelfs realiteit van dreiging” de belangrijkste reden voor de hoge defensie-uitgaven in China en India. China maakt zich zorgen over zijn belangen in de regio en elders in de wereld (inclusief grondstoffen uit het Midden-Oosten en Afrika, waar het land van afhankelijk is, markten en bescherming van exportlijnen waar het land eveneens van afhankelijk is). 

Tot de Chinese zorgen behoren ook de Amerikaanse macht en intenties, zegt hij. India, dat in oorlog is met Pakistan, kampt met interne conflicten en is bang dat een groeiend China zich meer zal laten gelden bij de Chinees-Indiase grens.

China, dat een bondgenoot is van Pakistanen en vriendschappelijke betrekkingen onderhoudt met Myanmar, Bangladesh, Nepal en Sri Lanka, maakt zich zorgen over een ongezonde interesse van India in de Indische Oceaan, zegt Wezeman. “Beide landen zien zichzelf als grootmachten, en China beschouwt zichzelf zelfs als supermacht. Allebei lijken ze te geloven dat macht deels gebaseerd is op militaire macht”, zegt hij.

VS nog dominant

Beide landen investeren dus aanzienlijke bedragen in hun leger, en niet alleen ter verdediging van hun eigen land. Ze doen dat ook voor potentiële operaties elders in de wereld, waarvoor ze willen beschikken over hightechwapens. 

Zeker voor China is het zo dat het leger en de Gewapende Politie een hoeksteen zijn van de overheidscontrole over de bevolking. De Gewapende Politie, een paramilitaire afdeling van de gewone politie, is zodanig bewapend en getraind dat het politiebudget tot de militaire uitgaven wordt gerekend door het Sipri.

Nog steeds zijn de Verenigde Staten echter dominant als het gaat om defensie-uitgaven. De VS waren goed voor 38 procent van de wereldwijde uitgaven in 2019, meer dan de daaropvolgende negen landen bij elkaar uitgaven.

China is goed voor 14 procent van de wereldwijde uitgaven en India voor 3,7 procent. Daarna volgen Rusland (3,4 procent) en Saoedi-Arabië (naar schatting 3,2 procent). 

Coronacrisis

Op de vraag welke invloed de coronacrisis heeft op de toekomstige militaire uitgaven, antwoordt Goldring dat de consequenties van die crisis nog moeilijk zijn in te schatten. Economen waarschuwen voor een wereldwijde depressie, en stellen ook dat veel landen zich al in een recessie bevinden.

De directeur van de Centers for Disease Control and Prevention in de VS waarschuwde onlangs dat het coronavirus in de herfst waarschijnlijk zal terugkeren, en dat het dan wellicht nog moeilijker te beheersen is.

“Het is tijd dat landen hun prioriteiten heroverwegen. De militaire uitgaven en wapenhandel kunnen verminderen door de economische gevolgen van het coronavirus, maar zonder heroverweging van prioriteiten zal dat vermoedelijk alleen een tijdelijke vermindering zijn.”

“Het coronavirus is een test voor de bereidwilligheid van landen om de noden van de bevolking op de eerste plaats te zetten. Helaas kunnen we pas achteraf bepalen of dat gebeurd is, als we analyseren hoeveel geld landen uit hun militaire budget herbestemd hebben voor voedsel, water, opvang, gezondheidszorg en fysieke veiligheid.”

Vaste uitgaven

Defensie-uitgaven zijn niet alleen afhankelijk van de economie, zegt Wezeman. Ze worden ook bepaald door de (perceptie van) dreiging die in sommige landen aanwezig is en die defensie daar belangrijker maakt dan andere overheidsposten.

Sommige defensie-uitgaven zijn flexibel, zoals de aankoop van materieel. Maar het grootste deel van het budget gaat in veel landen naar min of meer vaste uitgaven zoals salarissen en pensioenen. Het verminderen van de defensie-uitgaven kan daardoor niet van het ene op het andere moment, zegt Wezeman.