Opnieuw misdaden door Myanmarese soldaten in Rakhine

Begin januari viel de gewapende etnische groep Arakan Army enkele politieposten aan in de noordelijke Myanmarese deelstaat Rakhine. Hierbij zouden 13 politiemensen het leven hebben gelaten.

De reactie van de autoriteiten is volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International evenwel “ongemeen hard”. Het leger beschoot dorpen met zwaar geschut en blokkeerde de toegang tot voedsel en humanitaire hulp voor burgers. De Myanmarese veiligheidstroepen gebruikten ook vage en repressieve wetgeving om burgers op te sluiten.

Boeddhistische minderheden

“Deze recente militaire operaties onderstrepen nogmaals dat het Myanmarese leger geen enkel respect heeft voor mensenrechten. Bewoonde dorpen beschieten en voedsel achterhouden zijn op geen enkel moment geoorloofd”, zegt Tirana Hassan, Amnesty’s directeur voor crisisrespons.

Amnesty International ontving meerdere meldingen dat legereenheden die eerder betrokken waren bij gruweldaden tegen Rohingya in augustus en september 2017 de afgelopen weken opnieuw werden ingezet in deelstaat Rakhine.

Volgens de Verenigde Naties hebben sinds december 2018 al 5200 mensen, deze keer met name boeddhistische etnische minderheden, de regio moeten ontvluchten.

Ernstige misdrijven

“De wreedheden van het Myanmarese leger werden internationaal veroordeeld, maar alles lijkt er nu op te wijzen dat soldaten opnieuw ernstige misdrijven plegen”, zegt Hassan.

In september 2018 riep de VN-onderzoeksmissie nog op om hooggeplaatste Myanmarese functionarissen strafrechtelijk te vervolgen voor inbreuken op het internationaal recht tegen de Rohingya in deelstaat Rakhine en tegen andere etnische minderheden in deelstaten Kachin en Shan.

De autoriteiten hebben recent restricties opgelegd aan humanitaire hulporganisaties. Op 10 januari werd alle VN-agentschappen en internationale organisaties, met uitzondering van het Rode Kruis en het Wereldvoedselprogramma, opgedragen om zich terug te trekken uit vijf conflictgebieden. Financieel zwakke mensen uit onderontwikkelde streken kwamen zo zonder noodhulp te zitten.

“De autoriteiten spelen met de levens van burgers”, zegt Hassan. “Elke keer opnieuw zien we dat het niet de eerste prioriteit van het leger is om zijn burgers te beschermen, maar om de eigen misdaden te verstoppen voor de ogen van de internationale gemeenschap.”