Wie in Amerika ooit werd gearresteerd ziet jobkansen verdampen

Van de werkloze Amerikaanse mannen tot 35 jaar is 64 procent ooit gearresteerd geweest en 46 procent ooit veroordeeld voor een crimineel feit.

Crimineel verleden

De onderzoekers van RAND Corporation hebben de resultaten van hun studie gepresenteerd in het tijdschrift Science Advances. Hun conclusie is helder: arbeidsbemiddelaars zouden meer rekening moeten houden met deze specifieke doelgroep. “Werkgevers moeten begrijpen dat ze geen mensen zullen vinden voor knelpuntberoepen als ze mensen die ooit met justitie in aanraking zijn gekomen, blijven uitsluiten”, zegt Shawn Bushway, hoofdauteur van de studie. “Werkgevers moeten herbekijken hoe ze omgaan met sollicitanten die ooit een crimineel feit hebben gepleegd.”

Eerder werd al vaak onderzoek gedaan naar de werkloosheid onder personen die in de gevangenis hebben gezeten. De RAND-studie is de eerste die het omgekeerd benadert en kijkt naar de criminele geschiedenis onder Amerikaanse mannen die werkloos en/of tijdelijk werkloos zijn.

Een op de drie ooit gearresteerd

Geschat wordt dat maar liefst één op de drie Amerikaanse volwassenen ooit in hun leven is gearresteerd. Dit zou, aldus de onderzoekers, het resultaat zijn van de agressieve wetshandhaving die in de VS heerst.

Mannen zouden vaker in aanraking komen met wetshandhavers dan vrouwen, wat het voor hen moeilijker kan maken om werk te vinden. Gecombineerd met aanhoudende problemen rond racisme en discriminatie op de werkvloer, resulteert dit met name in de groep zwarte mannelijke Amerikanen die uitvalt op de arbeidsmarkt.

Strafregisters checken

De onderzoekers stellen dat de belangrijkste les om te trekken uit deze studie is dat arbeidsdiensten mensen beter moeten leren omgaan met hun criminele geschiedenis. “De meeste overheidsprogramma’s voor werklozen focussen op het aanreiken van vaardigheden om sneller aan werk te geraken”, zegt Bushway. “Op die manier gaan ze voorbij aan een deel van het probleem, namelijk het feit dat een strafblad mensen weghoudt van een baan.”

Het blijkt dat pogingen om werkgevers te beletten om te informeren naar een crimineel verleden bij sollicitaties (de zogenaamde ‘Ban-the-Box’-wetten) geen grote invloed hebben. Werkgevers hebben nog altijd gemakkelijk toegang tot de strafregisters van kandidaten en het is routinewerk om die vooraf te checken bij nieuwe aanwervingen.

De onderzoekers stellen dan ook dat werkgevers moeten heroverwegen hoe zij de risico's van sollicitanten met een strafblad inschatten. Nieuwe, geavanceerde voorspellingsmodellen die het risico op recidive onder mensen met een strafblad leren begrijpen, zouden kunnen helpen om het werkelijke risico van potentiële werknemers met een strafblad aan te tonen.

“Veel werkgevers zijn van mening dat de meeste mensen met een criminele geschiedenis opnieuw delicten zullen plegen”, zegt Bushway. “Maar dat is niet het geval. En het risico op recidive neemt drastisch af naarmate mensen meer tijd in de gemeenschap kunnen doorbrengen. Werkgevers moeten hier genuanceerder mee omgaan.”