Kameroense sporters betalen alles zelf

Fomum moest vaak trainen "zonder batjes en ballen, zonder fatsoenlijke kleding en zonder goede tafel." Voor het winnen van het Afrikaans kampioenschap kreeg de Kameroense van de overheid een cheque van 20 euro.

"De trainingsomstandigheden zijn hier vreselijk", zegt ze. De zeven sporters – vijf boksers, een zwemmer en een voetballer – zeggen niet terug te willen naar hun thuisland vanwege de slechte trainingssituatie.

Een van de boksers, Thomas Essomba, zei tegen de Britse zender BBC dat zijn land hem niet de kansen kan geven die Groot-Brittannië biedt. "We willen kampioen worden. Hier zijn de omstandigheden daarvoor beter. Het belangrijkste voor ons is om nu sponsors te vinden en aansluiting bij een boksclub", zei hij.

Voetbal

In 1990 was Kameroen het eerste Afrikaanse land dat de kwartfinale van het WK voetbal haalde. Maar zelfs voetbal, de populairste sport in het land, lijdt onder geldgebrek.

Kameroen staat momenteel op de 59ste plaats op de wereldranglijst van de internationale voetbalfederatie FIFA. Dat is acht plaatsen voor Zuid-Afrika, dat aanzienlijk meer geld heeft. Zuid-Afrika is in 2013 gastland van de Afrika Cup.

Voetballers verdienen in Kameroen zo'n 20 euro per maand, zegt Simon Lyonga, sportanalist bij de Kameroense staatstelevisie. Andere sporters hebben helemaal geen salaris. Ze vangen hooguit een laag bedrag aan prijzengeld bij competities. Wie eerste wordt, gaat vaak naar huis met zo'n 5 euro.

Zelfs in een land waar volgens de Wereldbank 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens van 1,25 dollar (1 euro) per dag leeft, wordt 5 euro prijzengeld gezien als erg weinig.

Voor de eer

Fomum wijst op een plank met meer dan vijftig trofeeën, die ze veelal ontving voor het behalen van een eerste plaats.  "Je zou nu denken dat ik rijk ben. Maar je moet het alleen voor de eer doen. Het levert nauwelijks iets op en dat is erg frustrerend."

De voorzitter van het Kameroense Olympische Comité, Kalkaba Malboum, geeft toe dat het land weinig doet om sporters te faciliteren. "De trainingsomstandigheden zijn hier minder goed dan in andere landen. Daarom aarzelen onze sporters ook niet om hun geluk elders te beproeven, in de hoop dat ze daar wel hun dromen waar kunnen maken en geld kunnen verdienden voor hun familie", zei hij 10 augustus op de staatstelevisie.

Een voorbeeld van een gebrek aan goede infrastructuur is het Ahmadou Ahidjo-stadion dat gebouwd werd voor de Afrika Cup in 1972. Het is nog steeds het belangrijkste stadion van Kameroen, ook al wil de FIFA het wegens gebrekkig onderhoud niet meer gebruiken voor internationale toernooien.

"Dat dit land geen goede sportinfrastructuur heeft, komt niet door geldgebrek maar door gebrek aan politieke wil", zegt Lyonga. Sport, en in het bijzonder voetbal, trekt geld aan, zegt hij. Een deel van dat geld zou naar de bouw en het onderhoud van de sportinfrastructuur moeten gaan.

"In 2010 haalde Kameroen ruim 640.000 euro binnen met de deelname aan het WK-voetbal in Zuid-Afrika. Wat er met dat geld is gebeurd, weet niemand."

Geen sponsors

Kameroen zal naar verwachting in 2012 een economische groei van 5,2 procent optekenen. In 2011 was dat nog 4,8 procent. Malboum hoopt dat de regering meer wil investeren in sport.

Momenteel betaalt de Chinese regering mee aan de bouw van vier stadions. Daarnaast zijn er plannen om een Nationaal Olympisch Voorbereidingscentrum te bouwen in Obala, aan de rand van de hoofdstad Yaoundé.

Intussen hopen de sporters, die het zonder sponsoring moeten doen, dat de houding ten opzichte van sport verandert. "Elke sporter moet hier een gevecht leveren", zegt Fomum. Hoewel Kameroeners van sport en winnen houden, zegt ze, staat het idee om erin te investeren hen tegen.