Droge latrines succes in Cuba

In het oosten van Cuba, het armste deel van het land,  zijn 85 van zulke droge latrines geïnstalleerd.

Ze werden er geïntroduceerd als onderdeel van permacultuur, een systeem dat dorpen en duurzame landbouw combineert en zichzelf net als een ecosysteem in stand houdt.

Een ander deel van de ecotoiletten kwam terecht in de provincies Sancti Spíritus, Camagüey, Matanzas, Cienfuegos en de buitenwijken van Havana.

Natuurlijke mest

Het systeem is zo ontworpen dat de urine van de ontlasting wordt gescheiden, wat de onaangename geur onmiddellijk vermindert. Op de ontlasting wordt door de gebruiker as, zaagsel of kalk gestrooid. Zo verspillen de droge toiletten geen water. Een deel van de ontlasting wordt nadien ook hergebruikt als natuurlijke meststof.

De droge latrines hebben als bijkomend voordeel dat ze geen drinkwater besmetten, zoals wel vaker het geval was met de oude beerputten op het platteland.

Aanvragen niet bij te houden

In eerste instantie stonden veel mensen eerder sceptisch tegenover de komst van de latrines. Sinds onderzoek uitwees dat de waterkwaliteit verbeterde op de plaatsen waar de toiletten werden geïnstalleerd, zijn de aanvragen bij CCSC-Lavastida, de ngo die voor de bouw ervan instaat, niet bij te houden.

De organisatie geeft voorrang aan families die in de buurt van rivieren en waterbronnen leven in de meest afgelegen gebieden op het Cubaanse platteland.

De kostprijs voor de bouw van een droge latrine is 80 dollar (70 euro), en hoger als de ruimte ook betegeld wordt om de hygiëne te verbeteren en het interieur te verfraaien.

Cuba telt 11,2 miljoen inwoners. Tweeëneenhalf miljoen mensen leven op het platteland. Daarvan heeft volgens de laatste gegevens van het Nationaal Waterinstituut 16,8 procent geen sanitaire voorzieningen.