Filipijnse wet tegen cybercrime bedreigt persvrijheid

Diverse media in het land stellen dat de wet een bedreiging is voor de persvrijheid. Bloggers en gebruikers van sociale media wijzen erop dat de nieuwe wet de overheid de mogelijkheid geeft websites zomaar af te sluiten en dat internetgebruikers verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor het klikken op de like-button van Facebook of het re-tweeten van iets op Twitter.

De wet werd op 12 september ondertekend door de Filipijnse president Benigno Aquino III. Onder internetcriminaliteit vallen nu onder meer het inbreken op computers, computergerelateerde identiteitsdiefstal, internetseks en kinderporno.

De wet noemt echter ook laster als misdrijf dat begaan kan worden door iedereen die een computer gebruikt. Volgens Luis Teodor, plaatsvervangend directeur van het Centrum voor Mediavrijheid en Verantwoordelijkheid (CMFR), versterkt de nieuwe wet de 82-jaar oude wet op laster. Die wet werd ooit door de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties "draconisch" en "excessief" genoemd.

"In het tijdperk van nieuwe media, waarin gewone burgers Facebook en Twitter gebruiken als middel om zich te uiten, is dit een absoluut verwerpelijke wet die de overheid veel te veel macht geeft om de vrije meningsuiting in te perken", zegt hij.

Plagiaat

De secretaris-generaal van de Nationale Unie van Journalisten op de Filipijnen (NUJP), Rowena Paraan, noemt de nieuwe wet "sneaky".

"Sommige bepalingen stonden niet in de versie die is goedgekeurd door de Senaat. Ze verschenen opeens in de versie die door de president is ondertekend. Over die wijzigingen is niet vooraf gesproken", zegt Paraan.

Onderzoeksjournalist en blogger Raissa Robles beweert dat senator Vicente Sotto III verantwoordelijk is voor de op het laatste moment aangebrachte veranderingen. Juist deze senator wordt ervan beschuldigd dat hij delen van blogs geplagieerd heeft in zijn eerdere speeches, zonder de betreffende bloggers als bron te vermelden.

De wet is volgens Robles niet duidelijk als het gaat om het identificeren van laster en maakt  zelfs degene die eventuele lasterlijke content deelt of re-tweet, strafbaar.

"Historisch gezien zijn het de rijken en machtigen die beschuldigingen van laster gebruiken om critici de mond te snoeren", zegt ze.  "Voor de opkomst van internet was het voor hen veel gemakkelijker om kritiek te smoren. Ze kochten gewoon aandelen in kranten en tv-stations. Of ze sleepten een medium voor de rechter. Over internet hebben ze veel minder controle."