Onrust is niet voorbij na Moebarak

Het bleken de voorlopers van de revolutie die op 25 januari begon en die een einde maakte aan zijn dertigjarige, autocratische bewind.

"Gelukkig heeft het regime in zijn arrogantie geen lessen getrokken uit de vele stakingen en protesten van de afgelopen vijf jaar", zegt Mohammed Fathy (46), een arbeidsactivist in El-Mahala. Fathy werd geweerd uit de Algemene Arbeidsunie, een door de overheid gefinancierde organisatie, vanwege zijn kritische standpunten over het regime.
 
"We hebben nog meer geluk gehad omdat ze niet begrepen hebben dat mensen erg getergd zijn geraakt door de problemen op het gebied van economie en werkgelegenheid. Vooral hier in Al-Mahala, op 6 april 2008."

Op 6 april 2008 nam een actie van arbeidsactivisten voor het eerst sinds decennia het karakter aan van een volksopstand. Een minirevolutie in de straten van de industriestad Al-Mahala die mannen, vrouwen en kinderen op de been bracht.

De demonstraties in Al-Mahala leidden tot de oprichting van een anti-Moebarakgroep op internet, de 6-Aprilbeweging. Twee jaar later hielp deze groep bij de organisatie van de gebeurtenissen 25 januari van dit jaar. Deze keer leidden de betogingen tot de val van Moebaraks regime.

Vervelende kinderen

Als Moebarak had geluisterd naar de protesten, had hij wellicht de revolutie van 25 januari kunnen voorkomen, zeggen activisten. "De aanhangers van Moebarak deden alsof we vervelende kinderen waren die de politie eenvoudig de mond kon snoeren. Hun enige antwoord was meer controle. Ze realiseerden zich niet hoeveel onvrede er was", zegt Fathy.

Ook na het vertrek van Moebarak is dat niet veranderd. Jaren van intimidatie door de politie, anti-werknemersbeleid en slechte economische omstandigheden hebben een diep litteken nagelanten bij de beroepsbevolking die zich nog steeds tekortgedaan voelt.

Het is dan ook niet vreemd dat de protesten nog steeds doorgaan. De Hoge Raad voor de Strijdkrachten heeft inmiddels al voor de vijfde keer opgeroepen de protesten te staken.

De interimregering klaagt dat de doorgaande protesten het moeilijker maken voor Egypte om het normale leven weer op te pakken. Bijna elke sector, van de chemie tot onderwijs en telecommunicatie, is door de protesten geraakt.
 
De banken in Egypte hielden maandag, voorafgaand aan een nationale feestdag op dinsdag, hun deuren gesloten in een poging de stakingen onder bankmedewerkers te smoren. De werknemers eisen een onderzoek naar de hoge salarissen van topbestuurders.
 
Zelfs de politie wijt de corruptie binnen haar gelederen aan de slechte betaling van agenten. Ook zij eisen betere arbeidsvoorwaarden.

Tweespalt

De golf van protesten na het vertrek van Moebarak zorgt voor tweespalt onder arbeidsactivisten. Sommigen willen het ijzer smeden nu het heet is, en eisen per direct betere voorwaarden, anderen willen de nieuwe regering een kans geven om hervormingen door te voeren.

"We moeten het nieuwe regime wat tijd geven, maar tegelijkertijd voor onze rechten blijven vechten", zegt Mohamed Mourad een spoorwegmedewerker en arbeidsactivist uit El-Mahala.  
 
Het vertrek van Moebarak is in ieder geval goed nieuws, zegt hij, want daarmee zullen sommige maatregelen die werknemers benadelen, verdwijnen.  Mourad noemt onder meer de privatisering van staatsbedrijven, geknoei met vakbondsverkiezingen en de vergaande politiebemoeienis. Op korte termijn zal dat echter niet veel veranderen aan de situatie van de werknemers, die vaak meer dan één baan hebben om rond te kunnen komen.