Rwandese genocide liet sporen na in DNA van overlevenden

Amerikaanse en Rwandese onderzoekers analyseerden het genoom van Tutsi-vrouwen die werden blootgesteld aan de terreur van de genocide. De vrouwen moesten vluchten voor aanvallen, waren getuige van moordpartijen of zijn zelf verkracht. De resultaten werden vergeleken met Tutsi-vrouwen die in dezelfde periode zwanger waren maar in andere delen van de wereld woonden. Ook het genoom van de kinderen werd onderzocht.

Uit de resultaten blijkt dat blootstelling aan dergelijke terreur “epigenetische” veranderingen heeft veroorzaakt. Dat zijn erfelijke veranderingen in de mate waarin een gen tot uiting komt, eerder dan in de DNA-sequentie zelf.

Veel van de gevonden veranderingen deden zich voor in genen die eerder betrokken waren bij het risico op psychische stoornissen zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie.

Invloed op de foetus

De studie in Epigenomics strookt met eerdere vaststellingen dat gebeurtenissen tijdens de zwangerschap invloed hebben op de foetus, en op lange termijn gevolgen kunnen hebben. Volgens de wetenschappers toont het ook de noodzaak om meer inspanningen te leveren om de veiligheid en het emotionele en psychologische welzijn van zwangere vrouwen te beschermen.

Inmiddels beginnen veel van de kinderen die de genocide vanuit de baarmoeder meegemaakt hebben zelf kinderen te krijgen, en de wetenschappers hopen binnenkort de derde generatie kunnen onderzoeken.

De studie, een samenwerking door de Universiteiten van Rwanda en South Florida, maakt deel uit van een groter project om wetenschappers in Afrika toegang te geven tot DNA-onderzoek. Human, Heredity & Health in Africa (H3) heeft de bedoeling om de kennis en infrastructuur op te bouwen in Afrika zelf, en uiteindelijk gegevens over het menselijk genoom over de hele wereld vast te leggen.