Amazonewoud herstelt amper van toenemend aantal goudmijnen

Door illegale goudmijnen verdwijnen niet alleen bossen, ook nadien is de impact groot. Een internationaal team onder leiding van de Universiteit van Leeds onderzocht hoe groot die langdurige impact precies is.

Ze richtten zich op twee grote mijnregio's in Guyana. Via bodemstalen werd de evolutie van de recent verlaten goudmijnen onderzocht; achttien maanden later werd dat nog eens herhaald.

Bijna geen herstel

De herstelpercentages bleken te behoren tot de laagste die ooit geregistreerd zijn voor tropische bossen. Op sommige locaties is er bijna geen herstel, zelfs niet drie of vier jaar nadat de mijnbouw is gestopt, melden de onderzoekers in het Journal of Applied Ecology.

De goudwinning in het Amazonegebied is de jongste jaren snel toegenomen, vooral langs het zogeheten Guyana-schild in het noorden, waar het verantwoordelijk is voor 90 procent van de ontbossing. Jaarlijks gaat daardoor de opslag van meer dan twee miljoen ton CO2 verloren.

Het Guyana-schild bevat hoger gelegen gebieden en strekt zich uit over Guyana, Suriname, Frans-Guyana, Venezuela en delen van Colombia en Noord-Brazilië.

Stikstof en kwik

“Onze resultaten tonen duidelijk aan dat het extractieproces stikstof uit de bodem heeft verwijderd, een cruciaal onderdeel van bosherstel”, zegt hoofdauteur Michelle Kalamandeen. “In veel gevallen heeft dat rechtstreeks bijgedragen aan de aanwezigheid van kwik in aangrenzende bossen en rivieren.”

Natuurlijk herstel blijkt niet mogelijk. Daarom is actief beheer nodig om bosherstel mogelijk te maken. 

Het is een race tegen de klok, zegt Kalamandeen, want door de economische crisis is de vraag naar goud groot.