Arme landen lijden onder VS-ban op abortus

Wat voor Amerikaanse beleidsmakers de “Politiek van Mexico-stad” heet, betekent dat de VS geen hulp geven voor familieplanning of seksuele gezondheid aan ngo’s die tegelijk programma’s hebben om abortus uit te voeren of te promoten. Zuid-Afrika zag bijvoorbeeld de Amerikaanse hulp voor seksuele gezondheidszorg opdrogen nadat het abortus had gelegaliseerd. Nochtans is het aantal abortussen na de legalisering niet gestegen.

De gevolgen van dit beleid zijn vernietigend, getuigt Steven Sinding, voormalig directeur-generaal van de Internationale Federatie voor Gepland Ouderschap (IPPF). De Federatie verloor ruim 11 miljoen euro VS-ontwikkelingsgeld omwille van de abortusregel. “Bijgevolg moesten we in Kenia drie van onze vijf centra voor gezinsplanning sluiten”, zegt Sinding, “Het directe gevolg was een dramatische stijging van het aantal onveilige abortussen en ongewenste zwangerschappen”.

Van het half miljoen vrouwen dat elk jaar overlijdt aan de gevolgen van een zwangerschap, een abortus of een geboorte, sterft 99 procent in de ontwikkelingslanden. Dat komt omdat daar niet iedereen toegang heeft tot anticonceptiemiddelen of een veilige abortus. “Elk jaar sterven 68.000 vrouwen aan de gevolgen van een abortus in een achterkamertje”, zegt Janie Benson van de ngo IPAS, die opkomt voor de seksuele rechten van vrouwen, “Veel van de naar schatting 20 miljoen illegale abortussen leiden tot medische complicaties”.

Tussen 1960 en 2000 steeg het aantal vrouwen dat anticonceptiva gebruikt wereldwijd van 10 tot 60 procent. In de armste landen zijn er echter nog altijd 120 miljoen paren die geen toegang hebben tot geboortebeperking. In Afrika bijvoorbeeld heeft slechts de rijkste 10 procent van de bevolking de mogelijkheid om zelf te omvang zijn gezin te bepalen.

Het Amerikaanse alternatief, de bevordering van seksuele onthouding, houdt geen steek in landen waar vrouwen geen meester zijn van hun seksualiteit. “In heel wat arme landen is de helft van de slachtoffers van seksuele agressie jonger dan 15”, zegt Dorothy Shaw van de geneeskundefaculteit van de universiteit van British Columbia.

De internationale steun voor projecten rond gezinsplanning is tussen 1996 en 2003 gedaald van 421 tot 346 miljoen euro. Alleen al in Afrika is in 2006 203 miljoen euro nodig voor dergelijke projecten en 376 miljoen euro in 2015. “Zonder een gevoelig stijging van de financiële middelen is geen vooruitgang mogelijk”, meent Sinding van de IPPF. MDG5