Overal ter wereld worden microplastics aangetroffen, tot op Antarctica toe. Maar hoe kan dat plastic zover geraken? Onderzoekers hebben dat mechanisme nu achterhaald.
Storm Iota is momenteel onderweg om aan land te gaan in Centraal-Amerika. Naar verwachting zal dat duizenden klimaatvluchtelingen uit Guatemala en Honduras op de been brengen.
Uit projecties over de stijging van het zeeniveau op langere termijn, blijkt dat Vlaanderen, met uitzondering van een deel van Limburg, onder het zeeniveau komt te liggen. Dit effect is pas zichtbaar binnen duizenden jaren, maar het in gang zetten van dit proces is wel voor de nabije toekomst.
Elk jaar komt zo’n 229.000 ton plastic in de Middellandse Zee terecht, vergelijkbaar met 500 zeecontainers per dag. Zonder ingrijpende maatregelen zal die hoeveelheid verdubbelen tegen 2040, stelt een nieuw rapport.
Ook afgelegen zeeën rond Antarctica zijn vervuild met microplastics. Wetenschappers zijn verrast dat de concentratie er zelfs even hoog is als die in de Atlantische Oceaan of de Middellandse Zee.
Verschillende milieudeskundigen, onder leiding van de Universiteit van Nottingham, waarschuwen dat de huidige oorlog tegen plastic afleidt van enkele problemen die het milieu nog meer bedreigen. Ook vinden ze het anti-plasticsentiment niet altijd terecht. “Plastic als afvalproduct is een probleem, niet het polymeer zelf.”
Vijftien procent van de voortijdige sterfgevallen in het Middellandse Zeegebied is te wijten aan milieufactoren, staat in een gisteren verschenen rapport van het VN-Milieuprogramma (UNEP). Luchtvervuiling is een belangrijke oorzaak.
De biodiversiteit in Europa gaat sterk achteruit door landbouw, klimaatverandering en vervuiling. De lidstaten doen nog altijd niet genoeg om het tij te keren, stelt het Europees Milieuagentschap.
Het Great Barrier Reef bij Australië is in de afgelopen dertig jaar 50 procent van zijn koraalpopulatie kwijtgeraakt. Klimaatverandering speelde daarbij de belangrijkste rol, bevestigt nieuw onderzoek.
