Meer dan tien van de achttien miljoen kinderen in Zuid-Afrika leven in armoede. Dat zegt het Instituut voor Kinderen aan de Universiteit van Kaapstad. Zuid-Afrika is een van de weinige landen op het Afrikaanse continent dat arme burgers recht geeft op een basisinkomen, maar kinderen zien dat geld vaak niet door fraude van ambtenaren of hun voogd.

De moord op een wereldberoemde historicus drukt Zuid-Afrika weer met de neus op de hoge moord- en misdaadcijfers. Met het oog op het WK voetbal in 2010 is dat geen goede reclame. Terwijl de overheid het probleem probeert te bagatelliseren, weerklinkt vanuit de oppositie de roep om de doodstraf opnieuw in te voeren.

Van Irak tot Nigeria negeren grote bedrijven de mensenrechten, waardoor een cultuur van misbruik en straffeloosheid ontstaat die moeilijk te veranderen is. Mensenrechten vinden maar langzaam hun weg in het bedrijfsleven, concludeerden de deelnemers uit diverse landen op het congres van de Zuid-Afrikaanse Foundation for Human Rights in Johannesburg van 16 en 17 januari.

Waarom raken sommige mensen uit de armoede terwijl hun buren blijven vastzitten in de ellende? Zuid-Afrika begint volgend jaar aan een even grootschalige als baanbrekende studie over de evolutie van de armoede onder Zuid-Afrikaanse gezinnen.

Veertien televisie- en radioprogramma's en vier campagnes in de gedrukte media die het bewustzijn rond aids moesten verhogen hebben een effect gehad op het gedrag van de kijkers, blijkt uit een rondvraag bij 8.000 Zuid-Afrikanen.

“Er valt hier zoveel te vertellen. Over de planten, over de berg, en over wat dat alles betekent voor mijn mensen. Wandelen is een fantastische manier om toeristen iets bij te brengen over mijn cultuur.” Aan het woord is de 27-jarige Noluthando Mathe uit een township nabij Kaapstad, één van de 420 gelukkigen die dankzij een wandelpadenproject op de Tafelberg konden ontsnappen aan de werkloosheid.

Landbouwhervormers in Zuid-Afrika staan voor een delicate evenwichtsoefening. Landloze zwarte boeren vinden dat de overdracht van de gronden – overwegend in blank bezit – niet snel genoeg gaat, investeerders vrezen voor een herhaling van het rampscenario van radicale onteigeningen in buurland Zimbabwe. Zwart-blanke partnerschappen en een commissie voor landrestitutie moeten het Zuid-Afrikaanse model doen slagen.