SDG10: ongelijkheid verminderen

De letterlijke tekst van SDG10, een van de 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen die de VN goedkeurden, klinkt als volgt: “Dring ongelijkheid in en tussen landen terug.”

Om die tiende doelstelling concreter te maken formuleerden de VN tien subdoelstellingen, elk met eigen indicatoren.

Onderste 40 procent

De eerste subdoelstelling: de onderste 40 procent van de bevolking moet zijn inkomen zien toenemen met een ritme dat hoger ligt dan het nationale gemiddelde.

SDG10 spreekt voorts van sociale, economische en politieke inclusie voor iedereen, en het verzekeren van gelijke kansen en wegwerken van ongelijkheden, onder meer door discriminerende wetten, beleidslijnen en praktijken af te schaffen.

Fiscaliteit, lonen en sociale bescherming

Beleid moet tot grotere gelijkheid leiden, vooral inzake fiscaliteit, lonen en sociale bescherming

De globale financiële markten en instellingen moeten beter gereguleerd worden.

Ontwikkelingslanden moeten beter vertegenwoordigd worden bij de besluitvorming in mondiale economische en financiële instellingen. In handelsrelaties moeten ze een voorkeursbehandeling krijgen.

Ordelijke migratie

Er moet “een ordelijke, veilige, regelmatige en verantwoordelijke migratie en mobiliteit van mensen” mogelijk worden.

Er moet meer officiële ontwikkelingsbijstand komen, onder meer via directe buitenlandse investeringen,

De transactiekosten voor geldzendingen van migranten moet tot onder 3 procent dalen en transfers met meer dan 5 procent kosten moeten eruit.

Gemengd beeld

Hoe ver staan we met SDG10 op tien jaar van de deadline? De VN zien een gemengd beeld in hun SDG-voortgangsrapport van 2019. Zo ziet de armste 40 procent van de bevolking in de meeste landen zijn inkomen wel groeien, maar de inkomensongelijkheid blijft in veel delen van de wereld toenemen.

Voor 92 landen bestaan vergelijkbare gegevens voor de periode 2011-2016. In 69 landen zag de armste 40 procent zijn inkomen groeien. In 50 van die 69 landen ging de inkomensgroei bij die armste 40 procent sneller dan het nationale gemiddelde.

Maar de onderste 40 procent ontving nog steeds minder dan 25 procent van het totale inkomen. In veel landen gaat een groeiend deel van de inkomsten naar de rijkste 1 procent.

Minder naar lonen

Wereldwijd daalt het aandeel van het nationale inkomen dat naar arbeid gaat, een indicatie of economische groei tot hogere inkomens voor werknemers zal leiden. Het aandeel van de nationale productie dat naar de beloning van werknemers gaat, wordt dus kleiner.

De armere landen profiteren steeds meer van een preferentiële handelsstatus. Ongeveer de helft van de export uit ontwikkelingslanden komt nu in aanmerking voor een belastingvrije behandeling. Maar de procedures voor kleine en middelgrote ondernemingen zijn kostbaar en tijdrovend, waardoor ze minder geneigd zijn een voorkeursbehandeling aan te vragen.

De meeste landen hebben een beleid dat een ordelijke, veilige, regelmatige en verantwoordelijke migratie en mobiliteit van mensen mogelijk maakt. Maar op verschillende domeinen schieten ze te kort. Op het vlak van migrantenrechten en sociaaleconomisch welzijn heeft meer dan 40 procent van de landen geen alomvattende reeks maatregelen.