“Vuile infrastructuur moet plaats maken voor duurzame”

Twee derde van de verwachte 90.000 miljard aan investeringen, die moeten leiden tot een verdubbeling van de huidige infrastructuur, is nodig in ontwikkelingslanden, stelt de Global Commission on the Economy and Climate in het Sustainable Infrastructure Imperative Report.

"De soorten infrastructuur die we bouwen – steenkoolcentrales versus windparken en zonne-energie, of megasnelwegen versus openbaar vervoer – bepalen of we een hoge CO2-uitstoot houden of naar een klimaatslimme toekomst gaan", stelt het rapport.

Ondanks het stevige prijskaartje dat aan de projecten hangt, beweert de commissie van wereldwijde experts dat veel van het geld eenvoudig beschikbaar kan komen door stimulansen voor vervuilende infrastructuur af te schaffen.

Economische groei

De auteurs van het rapport, waaronder econoom Nicholas Stern, benadrukken dat investeringen in groene infrastructuur kunnen bijdragen aan economische groei. "Economische groei en klimaatactie sluiten bij elkaar aan", zegt Stern. "We hebben solide economisch bewijs dat het allebei kan."

De commissie constateert dat slechts een kleine aanvullende investering nodig is om te garanderen dat de infrastructuur die in de komende vijftien jaar gebouwd moet worden, de klimaatinspanningen ondersteunt in plaats van ondermijnt.

Rijke en arme landen hebben te maken met verschillende uitdagingen op het gebied van infrastructuur. De rijke landen moeten verouderde infrastructuur vervangen of repareren, terwijl de meeste nieuwe infrastructuur wordt aangelegd in lage en middeninkomenlanden.

"Ontwikkelingslanden, zoals in Azië en Afrika, hebben infrastructuur nodig voor een betere toegang tot basisvoorzieningen, om ontwikkeling aan te zwengelen en tegemoet te komen aan de behoeften van de snelgroeiende stedelijke bevolking en de groeiende middenklasse", staat in het rapport.

Nieuwe zijderoute

"Het is duidelijk dat ontwikkelingslanden de voortrekkers zullen zijn bij de ontwikkeling van duurzame infrastructuur in de 21ste eeuw", zegt Naina Lal Kidwai, lid van de commissie en voormalig voorzitter van HSBC India. Dit vanwege de "enorme hoeveelheid" infrastructuur die in die landen nodig is.

Lal Kidwai zegt dat het goede nieuws is dat ontwikkelingslanden veel problemen kunnen "overslaan" die in rijke landen spelen met infrastructuur op basis van oudere technologie.

De ontwikkelingslanden zouden klimaatfinanciering – fondsen beschikbaar gesteld door rijke landen om armere landen te helpen de klimaatverandering te bestrijden – kunnen aanwenden om hun infrastructuur groener te maken. De auteurs van het rapport wijzen er echter op dat dit niet de enige financieringsbron zal zijn.

"De honderd miljard dollar per jaar voor klimaatfinanciering is absoluut essentieel en belangrijk voor investeringen om de koers te verleggen in de goede richting", zegt Helen Mountford, programmadirecteur bij New Climate Economy. "Waar we ons op richten in het rapport gaat echter over duizenden miljarden. Al die investeringen moeten in een richting gaan die groei, ontwikkeling en klimaatactie ondersteunt."

Zo'n 4.000 tot 6.000 miljard dollar aan investeringen in infrastructuur zal naar verwachting komen van het Chinese project Eén Gordel, Eén Weg, een netwerk van nieuwe handelsroutes dat zich op Europa, Azië en Afrika richt. "Eén Gordel, Eén Weg is een prima voorbeeld van een grote, nog niet benutte kans om op sociaal en milieugebied duurzaamheid te combineren met economische ontwikkeling", staat in het rapport.