De hip-hopbeat die door de modderige, onverlichte straten van het platgebrande vluchtelingenkamp dreunt, heeft iets ongerijmds. Maar de tekst van rapper MC Tamarrod heeft onmiskenbaar zijn wortels in het kamp.

De mislukte aanslag op een Amerikaans passagiersvliegtuig door een Nigeriaan die banden zou hebben met al Qaeda op het Arabische Schiereiland (AQAP), zet de Amerikaanse spotlights op het lang verwaarloosde Jemen.

Europese mensenrechten- en hulporganisaties voeren een politieke oorlog tegen Israël. Dat stelt NGO-Monitor, een rechtse Israëlische ngo in een rapport. Organisaties die het moeten ontgelden, zijn onder meer Amnesty International, Christian Aid, Oxfam, Trocaire, Finn Church Aid, Diakonia en Cordaid.

Egyptische bloggers stellen al vijf jaar folterpraktijken bij de politie aan de kaak. Ze zetten foto's en video's op het internet en noemen de daders met naam en toenaam. "Als iemand gefolterd of geslagen is door agenten van de politie of staatsveiligheid, dan kunnen ze via dat album de betrokken officier identificeren", zegt de 25-jarige journaliste Noha Atef.

In Jordanië leven 1,9 miljoen Palestijnse vluchtelingen. Maar voor 140.000 Palestijnen die uit Gaza afkomstig zijn, gelden niet dezelfde rechten als voor de andere.

Klimaatwetenschappers hebben geen goed woord over voor het 'Akkoord van Kopenhagen", het magere resultaat van de conferentie van Kopenhagen. Het dak van ons huis brandt, klinkt het, maar onze politici negeren de rookmelders en gooien nog meer olie op de vlammen.

Humanitaire hulp is vandaag niet langer exclusief westers terrein. Islamitische organisaties als Muslim Aid en Islamic Relief bieden -met miljoenenprojecten- vanuit Londen en Birmingham overzeese hulp. Hun ideologie baseren ze op de ethiek van de Koran, hun fondsenwerving op de methodes van doorwinterde marketeers. Heeft iemand daar problemen mee?

Saddam Hoessein stond niet bekend als een groene jongen en ook vier jaar na de Amerikaanse invasie blijft het milieu in Irak ernstig ziek. Ondanks 22 miljard dollar investeringen voor heropbouw, lekken industrieel afval en olie nog altijd ongehinderd in de rivieren en zijn nog maar twee van vijftig sites opgeruimd die in 2005 door de VN-Milieuorganisatie als zwaar vervuild werden bestempeld.

De meeste Irakezen hebben alle vertrouwen in hun regering verloren. Ze kan niet in hun veiligheid en basisbehoeften voorzien. Velen stellen hun hoop nu in lokale politici of stamhoofden, “die hun handen nog niet hebben vuilgemaakt”. Sommige Irakezen kijken zelfs uit naar een nieuwe dictator.

"Wij scheren geen baarden. We knippen alleen hoofdhaar", meldt een bordje bij een kapsalon in Upper Dir, een bergachtig district in de Noordwestelijke Grensprovincie in Pakistan, die grens aan Afghanistan. Het is maar een van de signalen van de macht van de Taliban in de regio.