De klimaatverandering eist nu al een tol van de wereldwijde visbestanden. Die zijn gemiddeld gedaald met 4,1 procent, en in sommige regio’s zelfs tot 35 procent door het warmere zeewater, blijkt uit een internationale studie in Science.
Het snelle verlies aan biodiversiteit wereldwijd vormt een ernstige bedreiging voor onze voedselvoorziening, levensstijl en gezondheid. Dat is de alarmerende boodschap van de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO).
De IJslandse regering geeft haar walvisvaarders toestemming om meer dan tweeduizend vinvissen en dwergvinvissen te vangen over een periode van vijf jaar. Dat is opvallend, want de steun voor de walvisvangst onder de IJslanders daalt en het vlees wordt nauwelijks gegeten.
In zones waar gevochten is, kan de natuur zich soms snel herstellen en soorten die elders bedreigd zijn, floreren. De natuur kan in die zones mee helpen om de wonden van het conflict te helen, schrijft Antonio Uzal, hoogleraar milieubescherming aan de Nottingham Trent University. Maar dan moet de mens ze wel met zorg behandelen.
Het Malawimeer is het op twee na grootste meer van Afrika en een economische levenslijn voor duizenden families die leven van de visserij. Door overbevissing worden hun inkomsten bedreigd. De maatregelen om dit tegen te gaan zijn streng, maar efficiënt.
In de ruige, bergachtige hooglanden van Papoea-Nieuw-Guinea verandert visserij het leven van voormalige gedetineerden. De criminaliteit rond de hoofdweg van Lae naar het binnenland, die de havenstad verbindt met de dichtbevolkte provincies landinwaarts, nam erdoor af.
De tijd dringt om een akkoord over visserijsubsidies rond te krijgen, zeggen deelnemers aan de Sustainable Blue Economy Conference die gisteren van start is gegaan in Kenia. Wereldwijde afspraken zijn nodig om uitputting van de visvoorraden te voorkomen.
Begin volgende week komen experts samen in Nairobi voor de start van de veelbesproken conferentie over een duurzame 'blauwe economie'. De verwachtingen zijn hoog gespannen. “Afrika is nog steeds blind voor de rijke diversiteit aan mariene bronnen”.
De blauwe economie, waarin economische ontwikkeling van zeeën en oceanen samengaat met natuurbescherming, is geen nieuw idee. Maar de vijftig kleine eilandstaten in de wereld profiteerden er tot nu toe nauwelijks van, schrijft Cyrus Rustomjee van het Centre for International Governance and Innovation, een Canadese denktank.
