CO2-opslag in oceanen niet zonder risico

Wetenschappers spreken over blue carbon en verwijzen daarmee naar de CO2 die opgeslagen wordt door ecosystemen van kust en oceanen. Ze benadrukken de belangrijke rol van deze blauwe wouden in de strijd tegen de klimaatverandering.

Recente ontdekkingen toonden aan dat de typische vegetatie in en rond oceanen zoals mangrovebossen, zoutmoerassen en zeegrassen de eigenschap hebben om CO2 millennia lang op te slaan.

De wereldtentoonstelling in de Zuid-Koreaanse kuststad Yeosu brengt tot augustus wetenschappers samen om te overleggen over het CO2-beheer van deze blauwe wouden.

Blauw boven groen

Een van die onderzoekers is de Spaanse Nuria Marba Bordalba van het Mediterraan Instituut voor Hogere Studies. Ze stelt dat er meer CO2 opgeslagen is in de bodem van oceanen dan wetenschappers tot nu toe hebben aangenomen.

Een belangrijk aspect van blue carbon is dat het grootste deel gevonden wordt in de grond onder de ecosystemen en niet in de biomassa boven de grond. CO2 kan er langere tijd opgeslagen worden dan in de gewone, groene wouden, die sneller een punt van verzadiging bereiken.

Nochtans is dit alles niet risicoloos. Wanneer deze ecosystemen vernield worden of verdwijnen - wat voor mangroves, getijdenmoerassen en zeegrasbedden in sneltreintempo gebeurt - komt een enorme hoeveelheid opgeslagen koolstof vrij als het schadelijke CO2.

Mangroves onder druk

Een van de belangrijkste vragen in Yeosu luidt dan ook hoe kwetsbaar deze koolstofopslagplaatsen zijn en hoe ze zullen reageren als ze vernield worden.

"Als een waterrijk gebied zoals een moeras gedraineerd wordt, komt er CO2 vrij. Eerst traag, daarna in een sneller tempo", zegt Stephen Crooks van de Blue Carbon International Scientific Working Group.

Oost-Azië is 70 procent van zijn mangroves verloren tijdens de voorbije zeventig jaar. Als dit tempo wordt aangehouden, zijn alle mangroves verdwenen tegen 2030.

"Wereldwijd verdwijnen mangroves en hun voortbestaan staat onder enorme druk. In 1950 telde het Chinese vasteland nog 50.000 hectare mangroves. In 2001 was dat tot de helft gereduceerd", zegt Guanghui Lin, ecologieprofessor aan de Universiteit van Beijing.

Onderzoekers berekenden dat er jaarlijks 0,7 tot 2 procent mangroves, zeegrasbedden en zoutmoerassen verloren gaan door menselijke activiteiten zoals kustontwikkeling en landbouw.