De Jasmijnrevolutie in Tunesië en het protest tegen de Egyptische president Hosni Moebarak zijn een dankbare bron van inspiratie voor de delegaties op het Wereld Sociaal Forum in Dakar.
De Amerikaanse regering heeft zich erbij neergelegd dat de Egyptische president nog een tijdje zal aanblijven, mogelijk tot aan de verkiezingen in september. Vijf dagen geleden leek Washington nog aan de zijde te staan van de honderdduizenden betogers die het onmiddellijke ontslag van Moebarak eisen.
De Palestijnse Autoriteit gebruikt geweld en intimidatie om steunbetogingen aan Tunesië en Egypte op de Westelijke Jordaanoever in de kiem te smoren. Maar hoewel de Palestijnse president Mahmoud Abbas en zijn Fatahpartij op een wankele troon zitten, lijken de Palestijnen niet bereid echt in opstand te komen zoals elders in de regio.
De opstand in Egypte krijgt ook navolging in de Gazastrook. Jongeren roepen er op tot een betoging op 11 februari. Het aanzwellende protest maakt de machthebbers van de islamistische beweging Hamas nerveus.
Sinds het begin van dit jaar wordt Mohamed ElBaradei, voormalig hoofd van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA), aangeprezen als mogelijke opvolger van de Egyptische president Hosni Moebarak. Veel demonstranten zeggen echter dat hij weinig steun geniet op straat.
Aanvankelijk was het doel: Moebarak wegkrijgen. Maar nu het regime werkelijk begint te kraken onder het gewicht van de opstand, beginnen steeds meer Egyptenaren zich zorgen te maken om de toekomst. Want wie komt er voor hem in de plaats?
Met sms'jes worden Egyptische jongeren gewaarschuwd voor de chaos die hen zonder Moebarak staat te wachten. Op tv verklaren demonstranten dat ze door Israël en de VS zijn gestuurd om het land te ondermijnen. Veel mensen op straat geloven de propaganda.
Het Amerikaanse milieuagentschap EPA ligt zwaar onder vuur uit het kamp van de Republikeinen omdat het voor teveel staatsinmenging zou zorgen. Maar uit een rondvraag onder Amerikanen blijkt dat een meerderheid van de bevolking achter het agentschap staat.
De benoeming van miljardair Najib Mikati als nieuwe premier van Libanon krijgt regionaal steeds meer steun, in de hoop dat de verandering de instabiliteit in het land tot een minimum beperkt houdt.
De betogingen in Egypte zijn voor veel Arabieren slechts een zoveelste stap in de zogeheten “Arabische revolutie”, na protestbewegingen in Tunesië, Libanon en Jemen. De roep om democratisering doet denken aan de gebeurtenissen in 1989, toen het ene Oost-Europese land zich na het andere van de communistische heerschappij verloste.
