Stadstuin slaat meer CO2 op dan een bos

Achtertuinen, stadsparken, begraafplaatsen: ze hebben een onderschatte ecologische waarde, zegt onderzoeker Carly Ziter van de Universiteit van Wisconsin-Madison in Ecosystem Applications.

In Madison, een stad van tweehonderdduizend inwoners in de Amerikaanse staat Wisconsin, nam ze bodemstalen op honderd verschillende plaatsen. Elk staal onderzocht ze op drie ecosysteemdiensten: CO2-opslag, regulering van waterkwaliteit en bescherming tegen overstromingen.

Grijze vlek

Daaruit bleek dat stedelijk groen belangrijke ecosysteemdiensten levert. Zo slaan openbare parken en stadstuinen in verhouding aanzienlijk meer CO2 op dan bossen en graslanden buiten de stad. De stedelijke bodem slaat gemiddeld zelfs meer CO2 op dan de landbouwgrond rond de stad. 

Toch wordt deze CO2-opslag nooit meegerekend in grote studies en prognoses. De groene capaciteit van stedelijke gebieden wordt meestal genegeerd, zegt Ziter.

"Vaak negeren we steden als we regionale studies over ecosysteemdiensten uitvoeren, of als we bestuderen op welke manieren de natuur ons voordelen biedt. We behandelen de stad als een soort grijze doos, op kaarten is het vaak letterlijk een grijze vlek. Wat we hier ontdekt hebben, is dat we de stad moeten beschouwen als een onderdeel van het landschap."

Bescherming tegen overstromingen

Stadsparken en ander stedelijk groen spelen ook een belangrijke rol in de bescherming tegen overstromingen. Ze maken het mogelijk dat regenwater meteen de bodem indringt in plaats van in de riolering te verdwijnen.

Individuele beslissingen van stadsbewoners – of ze bijvoorbeeld een oprit aanleggen of eerder voor een grasperk opteren – kunnen dus een grote impact hebben. 

Chinese steden kiezen steeds meer voor waterdoorlatende wegen en trottoirs, parken, daktuinen en andere groene initiatieven om  wateroverlast te beperken. Voor de technieken die in deze ‘sponssteden’ worden gebruikt, is ook in Europa steeds meer belangstelling.

In 1960 woonde een derde van de wereldbevolking in steden, vandaag is dat al voor meer dan de helft het geval. In landen als de VS woont meer dan 80 procent in een stad, in België en Nederland zelfs meer dan 90 procent.