Ook in Bangladesh dreigt humanitaire crisis voor Rohingya

In een wanhopige vlucht om aan militaire vervolging te ontkomen steken nog steeds dagelijks mannen, vrouwen en kinderen de Naf over, de rivier die Bangladesh en Myanmar van elkaar scheidt.

"Ik zag de huizen afbranden, we moesten al onze bezittingen achterlaten ... mijn vader werd voor onze ogen gedood", vertelde de 12-jarige Nurul-Islam aan IPS toen hij op 13 september Teknaf, aan de grens van Bangladesh, bereikte. Hij vluchtte samen met zijn moeder en jongere broer en liep bijna een week om de grens te halen. Ze volgden de stroom mensen op weg naar Bangladesh, allemaal op zoek naar veiligheid.

Landmijnen

Islam is een van meer dan 400.000 Rohingya die de afgelopen drie weken de moeilijke reis van Myanmar naar buurland Bangladesh hebben gemaakt. Veel van hen werden doodgeschoten, verdronken in de rivier of werden opgeblazen toen ze op landmijnen stapten die op de ontsnappingsroute werden geplaatst.

Toch komen er elk uur nieuwe mensen aan. Er lijkt geen einde te komen aan de constante stroom van Rohingya. Ze dragen kinderen op hun schouders, zieken en ouderen op hun rug. Bij aankomst in Bangladesh zijn ze meestal een wrak, maar toch blij dat ze nog leven – nu toch nog.

Overbevolkt en arm land

Lokale en internationale hulpgroepen waarschuwen dat deze overbevolkte en verarmde Zuid-Aziatische natie nu ook nog overspoeld wordt door de plotse instroom van vluchtelingen.

Er is te weinig voedsel, er zijn amper medicijnen en dat kan leiden tot een humanitaire catastrofe, zeggen ze. Bovendien zijn de sanitaire voorzieningen erbarmelijk en dat leidt tot ziekte.  

"We zien al veel gevallen van huidinfectie en diarree", zegt Ibrahim Molla, een dokter van het Dhaka Community Hospital die nu vluchtelingen van eerste hulp voorziet in het district Cox's Bazar.

Volgens de VN-vluchtelingenorganisatie (Unhcr) kan het aantal vluchtelingen oplopen tot een miljoen mensen.

Satellietbeelden

De recentste Rohingya-crisis escaleerde toen het leger van Myanmar een brutale aanval deed op ‘Rohingya-militanten’ nadat zij een aanval hadden gedaan op een veiligheidspost eind augustus. Hoewel geen onafhankelijke bron dit bevestigde, zijn er ooggetuigen die verklaarden dat het leger als vergelding dorp na het dorp afging en er etnische Rohingya-moslims doodde.

De autoriteiten in Myanmar ontkenden de beschuldigingen, maar satellietbeelden die door een aantal internationale actiegroepen werden vrijgegeven bevestigen het verhaal van de Rohingya. Lokale inwoners van Teknaf getuigden ook over hoge vlammen en rookpluimen die ze zagen opstijgen aan de overkant van de rivier.

Naast brandstichting werden de soldaten van Myanmar ook beschuldigd van verkrachting van Rohingya-vrouwen en –meisjes.

Opgejaagd volk

Het is niet voor het eerst dat deze bevolkingsgroep (meestal moslim) discriminatie en onderdrukking meemaakt in Myanmar (overwegend boeddhistisch) waar ze al eeuwen leven. Rohingya worden al decennia onderdrukt, hun rechten worden geschonden en de VN beschrijven hen als “de meest opgejaagde bevolkingsgroep op aarde”.

De Rohingya die de grens met Bangladesh bereikten, een land met 160 miljoen inwoners, verblijven vooral in de districten Cox’s Bazar en Bandarban.

Alhoewel het land een tekort heeft aan schoon water en middelen om deze grote toestroom aan mensen goed te kunnen helpen, beloofde de premier van Bangladesh hen allemaal een humanitaire opvang. Zijn land werd in augustus echter nog voor een derde onder water gezet door hevige moessonregen.

Trucks met hulpmiddelen die af- en aanrijden worden overvallen door wanhopige mensen op zoek naar voedsel. Soms geraken anderen hierdoor vertrappeld. Duizenden vrouwen en kinderen slapen langs de kant van de weg, onder de blote hemel omdat er een tekort is aan tenten.

Geregistreerd als vluchteling

Ondertussen bouwt de overheid van Bangladesh vluchtelingenkampen en start met de verplichte registratie van Rohingya alvorens hen de officiële status van vluchteling te kunnen toekennen.

Unicef spreekt ook over honderden kinderen die zonder begeleiding op de dool zijn, op zoek naar hun ouders of familie. Veel van hen zijn zwaar getraumatiseerd door de zaken die ze hebben gezien voor ze vluchtten en de ontberingen onderweg.

Hulporganisatie Save the Children deed eergisteren nog een oproep omdat ze vrezen dat het tekort aan voedsel, water en basishygiëne op een catastrofe dreigt uit te lopen.