Niet meer, maar schoner water nodig in strijd tegen waterschaarste

Meer dan de helft van de wereldbevolking leeft in gebieden waar water beperkt is of te vervuild om veilig te consumeren. De vraag is op die plekken vaak groter dan het aanbod, en dat stelt de internationale gemeenschap voor uitdagingen en leidt tot economische risico's in de sectoren die veel water nodig hebben zoals energie, landbouw, gewone gezinnen en de industrie.

Het probleem van de watervervuiling -zoals bijvoorbeeld verhoogde stikstofniveaus - kan dan weer leiden tot ernstige gezondheidsproblemen.

Minder dan 1 procent van de investeringen

Het beheer van bestaande waterbronnen op een duurzame manier is daarom cruciaal en daar kan de digitale transformatie een verschil maken. Nieuwe technologieën zoals slimme irrigatie en sensoren op afstand maken monitoring en efficiënter watergebruik mogelijk. Maar er zijn nog steeds hiaten in de financiering voor zulke technologische hoogstandjes: volgens het World Economic Forum ontvangt de watersector minder dan 1 procent van de investeringen in klimaattechnologie.
 
“Onze uitdaging ligt in het effectief beperken van waterschaarste en het garanderen van voldoende water van goede kwaliteit om duurzame ontwikkeling mogelijk te maken”, zegt Taher Kahil, leider van een onderzoeksgroep over waterveiligheid bij The International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA).  

Hun aanpak introduceert een nieuw model om de effecten van zaken zoals klimaatverandering en menselijke activiteiten op het land op een specifieke manier te benaderen.

Hun onderzoek in Nature Communications benadrukt dat er tot nu toe te veel werd gekeken naar de waterkwantiteit in plaats van naar de kwaliteit.

Watervervuiling aanpakken

“Investeren in het verminderen van watervervuiling is een kosteneffectieve strategie om toekomstige waterschaarste te verlichten”, zeggen de auteurs.

Ze keken voor hun onderzoek naar het bekken van de Parelrivier in China, een gebied dat sterk onder druk staat door zowel waterschaarste als vervuiling. “We hebben gekeken naar opties voor waterkwaliteitsbeheer, zoals het gebruik van kunstmest verminderen en afvalwater, zuiveren, en naar kwantiteitsopties, zoals wateropslag en waterbesparingstechnieken”, legt Maryna Strokal uit, een van de auteurs van de studie en universitair hoofddocent aan Wageningen University & Research.

De resultaten laten zien dat de toekomstige waterschaarste in 2050 naar verwachting met een factor vier zal toenemen in de meeste delen van de Parelrivier, in een scenario met hoge economische ontwikkeling en opwarming van de aarde.

Als er maatregelen worden genomen voor een beter beheer van de waterkwaliteit, kan dat de  toekomstige waterschaarste in het rivierbekken halveren.

“Waterschaarste is een van de grootste milieuproblemen in de wereld. Onze analyse kan dienen als blauwdruk voor het beoordelen van waterschaarste in andere vervuilde rivierbekkens die sterk onder druk staan. Het is een leidraad voor de ontwikkeling van kosteneffectieve strategieën om waterschaarste te verminderen in overeenstemming met de Duurzaamheidsdoelen”, besluit Kahil.