Inheemse groepen isoleren zichzelf uit angst voor corona

Deze inheemse groepen isoleren zichzelf nu, wat de angst meebrengt dat er minder voedsel beschikbaar komt. Juist in kwetsbare groepen die hun immuunsysteem gezond houden via hun dieet, kan dit gevolgen hebben.

Tzamarenda Estalin, voorzitter van de Shuar Tawasap-gemeenschap in de Ecuadoriaanse Amazone, zegt dat coronabesmettingen geconstateerd zijn in Palora, een stad op 10 kilometer afstand van zijn inheemse nederzetting.

“We bevinden ons letterlijk aan de rand van de pandemie, dus we hebben besloten onze gemeenschap af te sluiten als beschermingsmaatregel”, legt Estalin uit. “We hebben zelf geen klinieken en artsen.”

Traditionele kennis

Ecuador was een van de eerste landen in Latijns-Amerika waar het coronavirus toesloeg, met inmiddels bijna 2000 gevallen en 62 doden.

Estalin zegt dat de inheemse groepen in de regio kwetsbaar zijn. “Als daar besmettingen komen, is er niemand om ons te redden”, zegt hij. “We hebben wel onze kennis van traditionele planten en medicijnen. We gebruiken ajo de monte (wilde knoflook) en gember, en andere planten om onze keel schoon te houden.”

Masai 

De Masai in het zuiden van Kenia kunnen hun grenzen niet sluiten of vertrouwen op voedselzekerheid. Kimaren ole Riamit, directeur van Indigenous Livelihoods Enhancement Partnes (Ilepa), zegt dat Masai-herders gewend zijn aan zelfvoorziening. 

“De middenklasse in Kenia is aan het hamsteren uit angst voor voedseltekorten, maar de herders kunnen zich die luxe niet veroorloven”, zegt hij. “Als de Covid-19-crisis zich uitbreidt, zullen er voor hen waarschijnlijk tekorten ontstaan aan koolhydraten, en vooral aan groente.”

Riamit zegt dat binnen de gemeenschap extra aandacht is voor hygiëne en dat bepaalde ceremonies en culturele tradities geschrapt zijn.

Ubaya

Inheemse groepen op de Filipijnen hebben hun eerste coronadode al gemeld. Op de Filipijnen zijn ongeveer 2000 gevallen van Covid-19 bevestigd.

Vicky Tauli-Corpuz, de speciale VN-rapporteur voor de Rechten van Inheemse Volken, zegt dat veel inheemse groepen in het verleden hun gemeenschap ook afsloten als zich epidemieën voordeden. Op die manier ging het ook binnen de gemeenschap waaruit ze zelf afkomstig is, de Kankana-ey-Igorot op de Filipijnen.

“Dat heet ubaya in mijn dorp”, zegt ze daarover. “In de dorpen die ubaya hebben ingesteld, zijn nog geen gevallen van Covid-19.”

“Sommige gemeenschappen hebben ziekenhuizen, zoals de Igorot. Maar op de meeste plaatsen, vooral in Mindanao, is dat niet zo. Daar proberen ze hun immuniteit op peil te houden door gezond te eten.”

Voedsel delen

Tauli-Corpuz zegt dat sommige dorpen grotere voedselproblemen hebben dan andere. “In Mindoro klagen de Mangyan dat dominante bevolkingsgroepen 4 kilo rijst per gezin krijgen, terwijl zij maar 2 kilo krijgen”, zegt ze.

In veel gemeenschappen wordt echter nog op de traditionele manier voedsel gedeeld, zegt Tauli-Corpuz. “Sommige gemeenten in mijn provincie, zoals Sadaga, hebben voedselpakketten van de overheid geweigerd omdat ze die niet nodig hebben. Ze vonden dat die beter naar mensen konden die het meer nodig hadden”, zeg ze.

“Ze produceren genoeg en als de rijst opraakt, vragen ze aan de rijkeren binnen de gemeenschap om hun rijstschuren open te stellen voor de mensen die zonder zitten.”

Tauli-Corpuz zegt dat veel inheemse gemeenschappen zich wereldwijd afsluiten, omdat ze zeer kwetsbaar zijn. “Als ze zelfbestuur hebben, zoals in Mexico, Ecuador en Colombia, zijn ze beter af. Ze wijst erop dat de rechten van inheemse groepen gerespecteerd moeten worden, zoals gezondheidszorg en levensonderhoud, en hun tradities als het gaat om bescherming tegen epidemieën.

Bron: SciDev