Historische hongercrisis in Soedan dreigt verder te escaleren

In oktober vorig jaar al waarschuwden de Verenigde Naties dat “nog nooit eerder in de geschiedenis zoveel mensen hongersnood hebben gekend als vandaag in Soedan”, en inmiddels is de situatie nog verergerd.

In het land kampen nu 24,6 miljoen mensen met acute voedselonzekerheid, en 8,5 miljoen mensen krijgen te maken met een noodsituatie of hongersnood, volgens het laatste Integrated Food Security Phase Classification (IPC)-rapport.

Darfoer

Nieuwe cijfers van Artsen Zonder Grenzen (AZG) tonen aan hoe erg het in sommige gebieden gesteld is, zoals de belegerde stad El Fasher in Noord-Darfoer. Hulpteams hebben er bijna tienduizend kinderen jonger dan vijf gescreend, en ontdekten acute ondervoeding bij ruim één op de drie kinderen. Een onderzoek bij bijna dertigduizend kinderen in het kamp Zamzam toonde 34 procent acute ondervoeding.

Ook buiten Darfoer is de nood hoog, met name in gebieden waar mensen onderdak hebben gezocht, of in gebieden dichter bij het conflict. In Omdurman, in de staat Khartoem, bleken ruim 7 procent van de kinderen acuut ondervoed.

En de tijd dringt: in mei al start het magere seizoen, en tijdens het regenseizoen worden grote delen van het land moeilijk toegankelijk.

Luchtroutes

AZG pleit voor een snelle en grootschalige humanitaire respons via de buurlanden. De organisatie appelleert daarvoor aan VN-agentschappen, internationale organisaties, donorlanden en regeringen.

Door de moeilijke bereikbaarheid van sommige gebieden, met name door de aanhoudende conflicten in het land, moet ook gedacht worden aan hulp met vliegtuigen, zegt Marcella Kraay van AZG vanuit Nyala.

“Het is moeilijk om in delen van Soedan te werken, maar het is zeker mogelijk, en dat is wat van  humanitaire organisatie en de VN verwacht wordt”, zegt Kraay. “Op plekken die makkelijker te bereiken zijn, maar ook in de moeilijkst bereikbare gebieden zoals Noord-Darfoer, blijven opties zoals een luchtbrug onontgonnen. Niet handelen is een keuze, en die kost mensenlevens.”`

Ook op de strijdende partijen moet maximale druk worden uitgeoefend, zegt Kraay. Vergunningen om hulp te bieden worden vaak vertraagd of helemaal geweigerd door de strijdende partijen, waardoor vrachtwagens met hulp doelloos staan te wachten in buurlanden.