Ecuadoraanse vissers gaan strijd aan met Chinese vissersvloot

Het gaat om ongeveer 260 Chinese schepen die voornamelijk op humboldtinktvis vissen, een soort die tot twee meter lang kan worden.

“We hebben het over een gigantische vloot”, zegt Luis Suárez, directeur van de organisatie Conservación Internacional Ecuador.

Ecologische gevolgen

De overbevissing kan niet alleen tot verliezen leiden voor de Zuid-Amerikaanse vissers die van inktvis afhankelijk zijn, ze kan ook ecologische gevolgen hebben. “De inktvis heeft een zeer belangrijke functie in het mariene ecosysteem”, zegt Alex Hearn, ondervoorzitter van de organisatie Migramar.

Inktvis is “het belangrijkste voedsel voor de hamerhaai”, zegt de mariene bioloog. De hamerhaai heeft een grote symbolische waarde voor de Galapagoseilanden. De soort is zeer sterk bedreigd volgens de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN).

Internationale wateren

De Chinese vloot vist in internationale wateren of op volle zee, een gebied waar bijna geen wetten zijn die de visserij reguleren. Daardoor kan noch de Ecuadoraanse overheid, noch enige andere instantie momenteel veel doen.

“Het enige dat we kunnen doen, is monitoren en ervoor zorgen dat de schepen het territorium niet binnenkomen”, zegt Hearn.

Ecuadoraanse grote en kleine vissers en verwerkers van de reuzeninktvis eisen nu gezamenlijk regulering en inspectie van de verre zeevisserij (distant water fishing of DWF), vooral van de Aziatische vloot, die inktvis vangt in internationale wateren. 

“Ook publieke actoren zouden naar gemeenschappelijke en gecoördineerde oplossingen moeten zoeken”, zegt de Peruaanse visserijingenieur Renato Gozzer.

Drijvende steden

Wanneer visser Pascual Aguilera, woordvoerder van de Nationale Koepel van Inktvisvissers van Chili, de zee op gaat om reuzeninktvissen te vangen, komt hij “echte drijvende steden” tegen.

De exclusieve economische zone, het stuk oceaan dat deel uitmaakt van het grondgebied van de aangrenzende landen, strekt zich uit over een afstand van 200 mijl vanaf de kust.

In internationale wateren bevinden zich “veel schepen, echte steden, een cordon, een muur aan de 200 mijl-grens, waardoor de vissen bijna niet de exclusieve economische zones binnengaan.”

Steeds schaarser

De inktvis wordt daarom steeds schaarser, zegt Aguilera, “we moeten er steeds verder naar op zoek.”
Aguilera maakt deel uit van het Comité voor het Duurzaam Beheer van Reuzeninktvis (Calamasur), waarin de inktvisindustrie van Chili, Ecuador, Peru en Mexico zijn vertegenwoordigd.

Het comité werd twee en een half jaar geleden opgericht naar aanleiding “van de dreiging van de verre zeevisserij, voornamelijk de Aziatische, die illegaal, grensoverschrijdend gedrag vertoont binnen onze maritieme gebieden”, zegt Alfonso Miranda, voorzitter van Calamasur.

Dezelfde vloot als in mei

Experts hebben de Chinese vloot die zich momenteel voor de Galapagoseilanden bevindt, al geïdentificeerd. Ze zijn er zeker van dat het dezelfde is die in mei de hoofdrol speelde bij spectaculaire achtervolgingen door de Argentijnse marine, toen ze illegaal aan het vissen was in de exclusieve economische zone van Argentinië.

Milko Schvartzman, expert mariene bescherming bij de Argentijnse organisatie Círculo de Política Ambientales, heeft deze Aziatische vloot jarenlang bestudeerd. De schepen komen elk jaar samen voor de kust van Argentinië om op inktvis te vissen, ze steken de Straat van Magellaan over naar de Stille Oceaan en gaan de kusten van Chili en Peru langs, tot ze de Galapagoseilanden bereiken.

Samenwerken met de Chinese vloot

In Peruaanse wateren leven de vissers van dat land “praktisch samen met deze Chinese vloot, ze werken met hen samen”, zegt Pascual Aguilera. “Er zijn honderden ambachtelijke vissers die hen hebben zien vissen binnen hun maritieme gebied.”

Volgens de voorzitter van Calamasur halen buitenlandse schepen naar schatting 50.000 ton inktvis illegaal uit de Peruaanse wateren. “Die 50.000 ton zouden in Peruaanse fabrieken 85 miljoen dollar per jaar en duizenden banen opleveren.”

Om een einde te maken aan dit probleem – en gezien het feit dat de Atlantische landen ook met deze vloot te maken hebben – hebben Calamasur en de Organisatie voor de Bescherming van de Hulpbronnen van de Zuidwestelijke Atlantische Oceaan (OPRA), haar tegenhanger in de Atlantische Oceaan, een samenwerkingsovereenkomst ondertekend. Ze gaan samen “proberen de visserij op reuzeninktvis op volle zee te beïnvloeden”, zegt Guillermo Morán, vertegenwoordiger van Calamasur in Ecuador.

Intergouvernementeel

De Regionale Organisaties voor Visserijbeheer (OROP) zijn intergouvernementele visserijorganisaties die de bevoegdheid hebben om beschermings- en beheersmaatregelen voor de visserij op volle zee vast te leggen. De OROP voor de Zuidelijke Stille Oceaan, die in 2013 van start ging en uit 15 landen uit Azië, Europa, Amerika en Oceanië bestaat, concentreerde zich tot nog toe op horsmakreel. 

De alliantie van Calamasur en OPRA eist nu dat de OROP in de Stille Zuidzee controle- en toezichtmaatregelen neemt voor de vloten die reuzeninktvissen vangen in internationale wateren. 

Toegang sluiten

“Het belangrijkste voorstel dat we hebben voor de volle zee is de sluiting van de “toegang voor inktvis”, zegt Miranda. Ze gaan met andere woorden de OROP vragen om het aantal vaartuigen die in internationale wateren op inktvis vissen, niet te laten toenemen.

“We stellen vast dat de Chinese vloot snel groeit. We weten niet meer of er vijfhonderd of meer schepen op volle zee vissen”, zegt de voorzitter van Calamasur.

Een tweede voorstel is dat buitenlandse schepen door satellieten worden gevolgd zodat ze niet illegaal vissen in het maritieme gebied van andere landen.

Peruaanse haven

Buitenlandse schepen hebben een satellietsysteem, “maar dankzij Global Fishing Watch weten we dat ze dat manipuleren”, zegt Miranda.

Daarom, zegt de voorzitter van Calamasur, zou in ieder geval Peru – “het enige land in de regio dat deze schepen een haven geeft” – een satellietsysteem moeten eisen dat compatibel is met dat van de Peruaanse overheid, zodat schepen permanent kunnen worden gecontroleerd.

“Als ze een Peruaanse haven willen aandoen, heeft Peru het recht om bepaalde voorwaarden te stellen volgens de internationale maritieme wetgeving”, zegt Miranda.

Dezelfde taal

Calamasur heeft een rol als waarnemer binnen de OROP, op die manier kan ze haar standpunt kenbaar maken, maar ze is niet in de mogelijkheid om formele voorstellen te doen.

Daarom is haar strategie zoveel mogelijk informatie te verzamelen voor regeringen zodat die kunnen ingrijpen en sterker staan in de besluitvorming.

“We willen dat de staten ons standpunt formeel vertolken”, zegt Aguilera, de Chileense visser. “We hebben een regionaal engagement nodig hebben waarbij alle kuststaten dezelfde taal spreken om deze vloot te beheersen.”

President Lenín Moreno

In die zin is “de oproep van president Lenín Moreno aan de internationale gemeenschap, vooral aan de landen in de regio, om zich uit te spreken over wat er zich nu bij de Galapagoseilanden afspeelt, een van de zaken die ons urgent lijkt”, benadrukt Miranda.

De OROP heeft ondertussen een eerste beslissing over de reuzeninktvis unaniem goedgekeurd.
Vanaf 1 januari 2021 worden waarnemers aan boord van de schepen geplaatst. Die moeten de activiteiten op zee gedetailleerd registreren.

Wetenschappelijk waarnemer 

Morán, de vertegenwoordiger van Calamasur Ecuador, geeft aan dat men zal beginnen met een minimaal aantal schepen en dat dan geleidelijk zal doen toenemen, tot uiteindelijk alle schepen een wetenschappelijk waarnemer aan boord hebben.

“Het doel is dat de vloten die deze hulpbron (vis, IPS) vangen, in een strikt, betrouwbaar en transparant systeem terechtkomen”, zegt Morán.