Afrikanen betalen 3,5 keer te veel voor internet

Mensen die in Afrika wonen, betalen gemiddeld 7,1 procent van hun maandelijkse salaris voor 1 gigabyte (GB) mobiele data. Dat is 3,5 keer meer dan wat nog als betaalbaar wordt beschouwd.

Volgens de organisatie Alliance for Affordable Internet (A4AI) zijn mobiele data betaalbaar als je er maximaal 2 procent van je maandelijkse inkomen voor betaalt. 

Geen concurrentie

A4AI stelt dat de concurrentie tussen internetoperatoren in de lage- en middeninkomenslanden stilvalt. Dat bedreigt volgens hen het streven naar betaalbaar internet voor iedereen.

Vandaag is de helft van de wereldbevolking nog altijd niet in de mogelijkheid om online te gaan. Ook al heeft 50 procent van de mensen sinds eind vorig jaar wel toegang tot het internet, er is nog een hele weg te gaan om de doelstelling die de VN voor ogen heeft, universele toegang voor iedereen, te halen.

Het 2019 Affordability Report, dat werd gepubliceerd op 22 oktober, schat dat mensen die in landen wonen waar weinig concurrentie heerst tussen internetoperatoren, ongeveer 3,42 dollar (3,08 euro) per gigabyte meer betalen voor mobiele data dan mensen in meer competitieve landen. Dit maakt het internet volgens A4AI, onbereikbaar voor veel mensen in lage-inkomenslanden.

Afrika het duurst

Volgens de berekeningen van A4AI kost 1GB 7,33 dollar (6,6 euro) meer in een land waar één operator het monopolie heeft dan in een land waar twee operatoren actief zijn. Wereldwijd leven 260 miljoen mensen in een land met maar één operator, 589 miljoen mensen leven in landen met meer operatoren maar nog steeds een lage graad van concurrentie.

De impact van gelimiteerde concurrentie is substantieel in regio’s zoals Afrika ten zuiden van de Sahara. Hier is de gemiddelde prijs voor mobiel internet zo’n 5,8 procent van het maandinkomen.

Onderzoek naar de betaalbaarheid van internet tussen april en juni van dit jaar toont aan dat de 13 laagste plaatsen ingenomen worden door Afrikaanse landen met een prijs per GB van 10 procent van het gemiddelde maandinkomen. De prijs voor een GB is het hoogst in de Democratische Republiek Congo (26 procent). Ook in de Centraal Afrikaanse Republiek en Tsjaad betaalt men nog meer dan 20 procent van het maandinkomen voor 1 GB, in Liberia, Madagaskar en Malawi meer dan 15 procent.

Concurrentie aanmoedigen

Minder dan de helft van de lage- en middeninkomenslanden (65 van 136) die werden onderzocht in het rapport, hebben volledig competitieve markten, zegt A4AI. “Deze trend benadrukt de noodzaak om concurrentie te promoten om gezonde markten te krijgen die betaalbaar toegang tot het internet mogelijk maken”, stellen de onderzoekers. “Beleidsvoerders en regulatoren moeten competitie aanmoedigen en de opstart van nieuwe spelers ondersteunen.”

Dhanaraj Thakur, onderzoeksdirecteur bij World Wide Web Foundation, de organisatie achter A4AI, gelooft in concurrentie door betere regulering die nieuwkomers aanmoedigt, en in gezamenlijke initiatieven en netwerking tussen de publieke en private sector.

Dorpen of groepen van dorpen kunnen samen eigen not-for-profit-netwerken opzetten met diensten die voor hen relevant zijn, zegt Thakur. Hij verwijst hiermee naar voorbeelden zoals het netwerk in handen van de gemeenschap in Zenzeleni op het platteland van Zuid-Afrika.

Vooruitgang

Ondanks het feit dat het niet snel genoeg gaat, merkt Thakur toch initiatief bij veel regeringen om de prijs voor mobiele data naar beneden te krijgen. Het rapport heeft onder meer lof voor de nationale breedband-plannen in Kameroen en Mali, die de prijs voor internettoegang hebben helpen drukken. 

Claire Melamed, de ceo van het Global Partnership for Sustainable Development Data, zegt dat het belangrijk is om erop toe te zien dat “de technologische vooruitgang de ongelijkheid voor minderbedeelden niet juist gaat versterken.

“Mensen zichtbaarheid geven en manieren vinden om te connecteren met anderen is een belangrijk onderdeel van de menselijke en economische vooruitgang”, zegt ze. “Het is vaak niet gemakkelijk voor regeringen om zich door de complexe regelgeving te worstelen, maar gecoördineerd beleid is nodig als we tot een samenleving willen komen die niemand achterlaat.”

Bron: Scidev.net