Politie treedt weer harder op tegen migranten in Calais

Momenteel verblijven er tussen 150 en 200 migranten in kraakpanden in en rondom de Noord-Franse stad, ondanks een meedogenloze campagne van de autoriteiten om ze weg te jagen. De plaatselijke gendarmerie, de Franse grenspolitie en permanent gestationeerde oproerpolitie dragen hieraan bij, met wekelijkse en soms dagelijks invallen in de panden, willekeurige arrestaties, uitzettingen en de sloop van panden. 

In de afgelopen weken nam de frequentie en intensiteit van die activiteiten toe. Vorige week donderdag zette de politie 35 migranten uit de vervallen prefabhuizen in Avenue Blériot, ook bekend als Africa House.

 De volgende nacht viel de politie het voedseldistributiecentrum binnen waar sommige uitgezette migranten onderdak hadden gevonden. Tenten werden verwoest en spullen in beslag genomen.

Olympische Spelen

Sindsdien zijn er nog twee uitzettingen geweest in verschillende panden en kampen rondom de stad. De autoriteiten hebben ook de controle verscherpt bij parkeerplaatsen voor vrachtwagens buiten de stad, richting Duinkerken.

Sommige plaatselijke ngo's vermoeden dat de escalatie van de afgelopen week te maken heeft met de aankomende Franse presidentsverkiezingen en de harde aanpak van immigratie door president Nicolas Sarkozy. Anderen wijzen op de hernieuwde druk van de Britse regering om Calais "migrantenvrij" te maken in de aanloop naar de Olympische Spelen in Londen.

Wat de reden ook is, de uitzettingen voeden de paranoia en woede in de harde wereld waarin de migranten verblijven. Als we proberen een oude fabriek in de Rue de Quatre Coins te bezoeken, worden we weggejaagd door een hyperagressieve groep migranten die denken dat we samenwerken met de politie.

Ondanks de politiedruk komen er nog steeds migranten naar het voedseldistributiecentrum bij de haven van Calais, waar ngo's twee tot drie maaltijden per dag verstrekken. Er zijn Iraniërs, Afghanen, Soedanezen en Palestijnen. Een Iraniër is drie dagen geleden aangekomen en vluchtte vanwege zijn geloofsovertuiging, de rest is al een maand in Calais.

Griekenland

Abed, een Afghaan, is met zijn veertienjarige dochter naar Calais gekomen in de hoop Groot-Brittannië te bereiken. Hij heeft asiel aangevraagd in Frankrijk. Zijn vrouw en twee andere kinderen zijn nog in Griekenland. Zolang zijn asielaanvraag niet gehonoreerd wordt, kunnen ze niet naar Frankrijk en kan Abed niet naar Griekenland om zijn familie te zien.

Veel mensen die naar Calais komen zoeken werk, geen asiel. Hun aanwezigheid fluctueert afhankelijk van de economische omstandigheden. De migrantenpopulatie in de stad telt inmiddels ook een aantal Albanezen uit Griekenland. Een van hen is Roland, een lange, langharige man van midden twintig die in Griekenland zijn baan kwijtraakte. Ook hij belandde in Calais, op weg naar Groot-Brittannië.

"In Griekenland moet je niet meer zijn", zegt hij. "Daar heeft niemand nog werk. De Grieken kunnen zelfs hun eten niet meer betalen."

Of ze nu zoeken naar werk of vluchten voor oorlog of vervolging, deze migranten vormen een groep die de Britse en Franse regering niet willen – maar waar ze ook niet van afkomen.

De autoriteiten van Calais voeren niet alleen een strikt beleid, ze hebben ook stilzwijgend een voedseldistributiecentrum opgezet en betalen zelfs de huur voor een hulporganisatie die de dagelijkse maaltijden verstrekt. Ook zorgt de overheid voor winteropvang, medische zorg en douches. De aanwezigheid van een politieauto bij het distributiecentrum herinnert echter aan het harde beleid dat de overheid liever presenteert aan het publiek.

Een hogeresolutiefoto is beschikbaar op: http://ipsnews.net/pictures/Calais.jpg.