Koerdische parlementariërs in hongerstaking uit solidariteit met gevangenen

Eerder al spraken twee andere parlementariërs, Özdal Üçer en Emine Ayna, hun steun uit voor de protesten. “De eisen van de hongerstakers zijn ook onze eisen en wij zijn ook bereid ervoor te sterven”, stelden ze in een verklaring.

De Koerdische gevangenen eisen onder meer het recht om de Koerdische taal te spreken in rechtbanken en scholen. Ook willen ze dat er een einde komt aan de eenzame opsluiting van Abdullah Öcalan, oprichter van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), een separatistische groep die internationaal bestempeld is als terroristische organisatie.

Ze eisen verder dat de Turkse regering de onderhandelingen met Öcalan hervat. De PKK-leider zit vanwege zijn strijd voor de Koerdische zaak momenteel een levenslange gevangenisstraf uit op het gevangeniseiland Imrali.

Onafhankelijkheid

In de regio Koerdistan wonen naar schatting 30 miljoen Koerden. Koerdistan strekt zich uit over delen van Iran, Syrië, Irak en Turkije. De Koerden in Turkije, die ongeveer een vijfde van de bevolking uitmaken, hebben al decennialang te maken met systematische discriminatie en gedwongen assimilatie. Dat ging zelfs zo ver dat Koerdische muziek en literatuur werd verboden.

Begin jaren tachtig kwam een bevrijdingsbeweging op, aangevoerd door de PKK. Er volgden gewelddadige confrontaties met het Turkse leger. In de jaren negentig beleefde de PKK zijn hoogtepunt in de strijd voor onafhankelijkheid. In 1999 werd de leider van de PKK, Öcalan, gearresteerd.

Tot op de dag van vandaag zijn er echter spanningen. Koerdische separatistische groepen strijden nog steeds voor autonomie en herstel van de Koerdische identiteit. Hoewel de huidige regering van premier Recep Tayyip Erdoğan enkele beloften aan de Koerden is nagekomen, is de regering niet meer in gesprek met de PKK om de Koerdische kwestie op te lossen. De hongerstakers eisen dat de PKK weer betrokken wordt bij onderhandelingen, onder leiding van Öcalan.

Gevarenzone

Gemengde reacties van de Turkse regering op de protestacties hebben de hongerstakers tot nu toe in  onzekerheid gelaten over de toekomst. Op 31 oktober bagatelliseerde Erdoğan de hongerstaking tijdens een persconferentie in Duitsland. “Er is geen hongerstaking, het is een show”, zei hij tegen journalisten. “Ik heb persoonlijk mijn minister naar de gevangenis gestuurd om zich te informeren, en de helft van de hongerstakers heeft de actie al opgegeven.”

Eerder die maand had de minister van Justitie, Sadullah Ergin, inderdaad gevangenen bezocht in de Sincangevangenis in de Turkse hoofdstad Ankara. Hij schetste echter een ander beeld dan Erdoğan tijdens de persconferentie. Volgens Ergin waren er 680 gevangenen in hongerstaking en was er niemand in kritieke toestand. Hij riep de gevangenen echter wel op “te stoppen met deze acties voor uw eigen gezondheid, uw familie die van u houdt en de mensen waar u van houdt.”

“Als deze acties bedoeld zijn om hun stem te laten horen, dan is dat gelukt”, zei hij. “Er worden intense pogingen gedaan een Turkije te creëren waar dit soort acties niet nodig zijn.”

Veel hongerstakers gaan inmiddels hun negende week zonder voedsel in. Muna Saloman van Turkey Human Rights Watch, een Amerikaanse mensenrechtenorganisatie, zegt dat medische interventie in dit stadium noodzakelijk is. “Deze hongerstakers bevinden zich in de gevarenzone”, zegt ze. “Niemand kan dit lang volhouden. De voedingsstoffen in het lichaam nemen af en leiden tot lage proteïnegehaltes. Dat kan schadelijk zijn voor de hersenen en de lever. Zelfs als ze daarna weer gaan eten, kan er blijvende schade zijn opgetreden.”